Sonia Cihangir’in Sunumuyla; Türk Eğitim Derneği’nin 12. Semineri; (I) İSLÂM’DA KADIN

Türk Eğitim Derneği her sene organize ettiği seminerlerin 12.sini Dr. Sonia Cihangir’in sunumuyla gerçekleştirdi. Katılımcıların yüksek olduğu seminer Türk Eğitim Derneği’nin salonunda yapıldı ve  3 gün sürdü. “İslâm’da Kadın, Kur’an İslâm’ın Tek Kaynağıdır, İslâm Âlemi Niçin Perişandır.” Konularının işlendiği seminerleri  bay-bayan katılımcılar ilgi ile izledi. Soru ve cevaplarla detaylandırılan  ve 3 gün süren seminerlerin özetini sizlerle paylaşmak istedim. 

İSLÂM’DA KADIN

“İlimle uğraşan akademisyenler olarak, bize gelen sorulara fetva verirken Kur’an metnine bakarak vermediğimizi farkettim. Şu imam şöyle demiş ya da bu mezhebe göre böyledir, demek kolayımıza geliyor galiba. Fetvaların %80’i böyledir. Bunu fark ettiğimde, benim için bir devrim oldu. Kur’an’ı okumaya ve soruların cevabını orada aramaya başladım ve ilk kitabımı yazdım. Özgür Dinin Esiri: Kadın

Yozlaşan dinlerin hepsinde, ister Yahudilik olsun, ister Hristiyanlık olsun, ister Zerdüştlük olsun kadını aşağılama vardır. Bir din bozulmak isteniyorsa kadını aşağılayarak işe başlanır. Bunu da dinciler yapar. Yani din satan insanlar yapar, dindarlar değil.

Tartışmalı birkaç konudan örnek vermek istiyorum. İnsan fıtratına, aklına, vicdanına aykırı olan ama dinde olduğu söylenen konulardan bazılarına değinmek istiyorum.

Evlatlık edinilen çocukla evlenilebilmesi

Bu konu insan fıtratına ve aklına terstir. Yıllarca baba bildiği insanın kendisine namahrem olması mümkün değildir. Bazı ilim adamlarının, onlarla evlenebilineceği sonucuna vardıkları bir ayet var, yanlış çevirilmiş bir ayet bu. Aslında ayet diyor ki, “Evlatlık edindiğiniz kızlar sizin evinizdeki kadınlar gibidir.“ Yani evlad edinerek evde büyüttüğünüz kız çocuğukardeş, hala, teyze gibidir.

Kadınların evlilik yaşı

Kur’an’da belağat yaşı ve reşitlik yaşı vardır. Belağat cinsel anlamda bir ergenlik yaşına gelmektir. Her baliğ reşit olmaz. Reşit olmak için kendi hak ve görevlerini iyi bilir bir durumda olması gerekir. Reşitlik yaşı evlilik yaşı olarak açık bir şekilde belirtilmiştir. Reşit olmak kişinin kendi hakkını savunabilecek yaşta olması demektir. Evlenmenin amacı sadece cinsellik değildir. Evlilik olabilmesi için çocukları eğitebilecek, ona anne baba olabilecek belli birikimin olması gerekir. Nisa Suresi 6. ayette yetimlere hakkını verin, diye bahseder. Ayet onlara, “Yetimleri nikah çağına gelinceye kadar deneyin ve onlarda bir reşitlik gördüğünüz zaman kendilerine mallarını verin” der. Dolayısıyla ayet evlenme yaşı olarak reşitlik yaşını şart koşmaktadır. Büluğ yaşını değil.

Kur’an’da çok eşlilik

Kur’an’da çok eşlilik yoktur, ancak Kur’an çok eşlilik konusunu işler. Aynı şekilde Kur’an köleliğe de sıcak bakmaz, ancak kölelik konusunu işler. Çünkü bu konular toplumun konusudur. Tarihi bir gerçek olarak Kur’an’a yansımıştır. Nisa Suresi 3. ayette, ”Yetimler hakkında haksızlık yapmaktan korkarsanız, temiz ve yararlı bulduğunuz kadınları (yetimlerin annelerini) ilişer,üçer, dörder; eğer adil davranamamaktan lorkarsanız birer birer evlendirin veya sözleşme altına alın. İşte bu, böbürlenmemeniz için daha uygundur.” der.

Nisa Suresi’nin 129’uncu ayetinde de Allah; ”Kadınlar arasında adaleti sağlamaya gayret etsenizde asla güç yetiremezsiniz. Bu nedenle, tamamıyla birisine meylederek, diğerini mualakta bırakmayın. Eğert ıslah edip sakınırsanız, şüphesiz Allah Gafur/bağışlayandır, Rahîm /bol merhametlidir.” diyerek çok evliliği yasaklamıştır.

Kadınların dövülmesi

Nisa Suresi’nin 34. ayeti kadınları dövün diye çevirilmiştir. Dövülecek kadın “nüşuza” uymamalarından endişe edilen kadınlardır. Klasik çevirilerde “Önce öğüt verin, sonra yataklarınızı ayırın, sonra da dövün“ diye yazar. Aslında ayette dövün diye tercüme edilen bölüm “uzaklaştırın“ dîye çevirilmeliydi. Sıralamaya bakılırsa üçüncü sırada gelen cezanın daha ağır olması gerekir. Yatakları ayırmak zaten büyük bir psikolojik baskıdır. Ayrıca devamındaki ayetlerde Kur’an topluma görev veriyor sorunu çözmek için. Ayet, ailelerinden birer hakem getirilmesini istiyor. Buradan da kadının evden uzaklaştırıldığını anlıyoruz. Evden uzaklaşmış ki toplum bundan haberdar. Yoksa “dövün ya da hafifçe dövün“ olsa toplum bunu nereden bilecek? Sonra dövme işi had/ceza uygulamasıdır, daha suç oluşmadan  ihtimaller üzerine ceza mı verilir. Ceza uygulamasını da kamu otoritesi yapar, şahıslar değil.

Bütün dinler toplumu reforme etmek için gelmiştir. Oysa o toplum kadını zaten dövüyordu, Kur’an’da kadını dövün derse, burada Kur’an’ın devrimciliği nerede kalır?

Ayetin doğru çevirisi şöyle olmalıdır: “Allah’ın her birine farklı özellikler vermesinden ve mallarından nafa verdiklerinden erkekler kadınların gözeticileridir. Evlilik için salihat/uygun kadınlar, aile düzenine uyan ve ve Allah’ın koruduğu mahremiyeti koruyanlardır. (Bu yasalara nuşuz yapmaları/ uymaları konusunda endişe ederseniz, onlara nasihatte bulunun, sonra (kâr etmezse) yataklarınızı ayırın(o da olmadıysa) kendilerini uzaklaştırın. Size itaat ederlerse onlara karşı başka yol aramayın. Şüphesiz, Allah Aliy/yücedir, Kebîr büyüktür.”

Boşanma

Kuran, evlilliği devam ettirmek istemeyen kadına boşama hakkı verir. Mehir alacağı kocasına “Ben seninle şimdiye kadar yaşadım, mehirin şu kadarını istemiyorum ya da hepsini istemiyorum“ demesini isteyerek, boşanma hakkını kullanmasını ister. Boşanma ile ilgili hukuku düzenleyen ayetler; Bakara Suresi’nin 227-241. , Talak Suresi’nin1-8 ve de Nisa Suresi’nin 35. Ayetleridir. Bu ayetleri birlikte düşünmek gerekir.

Erkeğe de üç aşamalı boşama işlemi gerçekleştirdikten sonra ona da boşama hakkı verir. Yani, erkeğin bir seferinde, üç kere boş ol demesiyle boşanma gerçekleşmez. 3 değil 300 bin kere de söylese yine Kur’an bu söyleme onay vermez. Allah diyor ki, sen “boş ol boş ol” diye boşanmayı diline doladın, ya bir daha boşanmayı diline dolama ya da sonucuna katlan. Fasılalarla 3 kere boşadığın o kadınla, artık bir başkasıyla evlenmeden evlenemezsin. Nisa Suresi 35. ayeti göz ardı ederek boşanma işi zaten gerçekleşmez. Bu ayette örfe göre boşanmanın gerçekleşmesi istenir. Köyün veya mahallenin ileri gelenleri boşanma işinde yetkilidirler. Günümüzde bu yetki mahkemelerindir. 

İSLÂM’IN TEK KAYNAĞI KUR’ANDIR

Allah’ın katında tek bir din vardır. Bütün peygamberlerin getirdiği din aynıdır. Bu dinin adı İslâm’dır. İslâm 3 kavram üzerine bina edilmiştir; Tevhid, nübüvvet ve mead.

Tevhid; tek bir Allah’a inanmaktır. Nübüvvet; dinin peygamberler aracılığıyla insanlara iletilmesidir. Mead; ahiretin varlığına iman etmektir. “Dinler arası diyalog” söylemi yanlıştır çünkü Yahidilik ve Hristiyanlık din değildir, İslâm’ın mezhepleridir. Kur’an tek kaynaktır, denilince peygamber devre dışı bırakılmış olmaz. Allah bize peygamberler aracılığıyla tek bir dinin şeriatlerini sunmuştur. Helalleri ve haramları koyma yetkisi Allah’ındır. Mesela “Erkekler altın takması haramdır.” hükmünü Kur’an’a bakmadan veremeyiz. Kur’an’da  böyle bir hüküm olmadığı halde haram olduğunu söylersek kendimize hüküm koyma yetkisi vermiş oluruz. Bu da şirk olur.

Kur’an’dan başka bütün kaynaklar beşeridir

Allah bizden indirdiği kitaba göre yaşamamızı ve ondan sorumlu olacağımızı söylüyorsa onun metninin kıyamete kadar korunmuş olması gerekir. Korumadığı metinden bizi Allah hesaba çekemez. Bizim itiraz etme hakkımız doğar o zaman. Yani kaynağın mutlaka Allah tarafından korunmuş olması lazımdır. Allah tek bir cümlede 5 defa vurgu yaparak diyor ki, bu zikri indiren varya O biziz, koruyucusu da biziz. Diğer bütün kaynaklar ise beşeridir. İster nebi olsun, ister sahabe olsun beşerdir. Diğer kaynakların korunmuşluğunu savunamayız. Peygamber bize bir şey demişse biz onu yapmamazlık etmeyiz. Burada problem yok. Sorun bize gelen metnin  tahrip olup olmadığıdır. Hadisler Allah tarafından korunmuş değildir.  

Çıkar grupları insanlara amaçları doğrultusunda bir şey yaptırmak istediklerinde çıkarlarıyla ilgili Kur’an’dan delil bulamadıkları için peygamberin konuyla ilgili bir hadisi olduğunu söyleyerek insanları manüpele ettiler. Hala devam bu gelenek devam etmektedir. Dinler böyle yapılarak yozlaştırılmıştır. Oysa İslam tarihinde hadis yazmanın yasaklandığı dönemler vardır. Bu yasak peygamber tarafından konulmuştur. Dört halife döneminde de bu yasak devam etmiştir. Bu konuda peygamber şöyle demiştir “Bizden önceki ümmetler Allah’ın indirdiği kitabı değiştirdiler, başka şeyler ilave ettiler. Bundan dolayı benden duyduğunuz bir şeyi sakın yazmayın.“  

Din yozlaştırılmıştır

Kur’an tek kaynaktır, ifadesi Kur’an dışında başka bir kitap okunulmayacağı anlamına gelmez. Her okunmalıdır hatta. Ancak şeriatın kaynağı olarak Kur’an’dan başka kitap yoktur. Kur’an’a rağmen beşerin yazdığı ile hüküm verilerek bir şeye helal ya da haram denilmesi tehvid ilkesiyle çelişir.Allah bu kitaptan sorulacaksınız, diyor. Hadisten ya da tarihi bilgilerden sorulacaksınız, demiyor. Kur’an peygambere açıkça“Sen helali haram, haramı helal yapamazsın, Kur’an’a ilaveler de yapamazsın, Kur’an’dan eksiltmeler de yapamazsın,  eğer yaparsan; seni şahdamarından yakalar yere çalarım“ diyor.

Tüm zamanlarda peygamberin iki düşmanı vardır

Birincisi peygamberi yalanlayanlardır. Bunlar Peygamberi açıkça inkar ederler, ikincisi münafıklardır. En tehlikesi ikincisidir, münafıklar. Müslümanların yanında biz de sizinleyiz derler. Müşriklerin veya kafirlerin yanında da biz sizdeniz derler. Allah bunlarla ilgili olarak Münafikun Suresi’ni indirmiştir.

Tarihimizde asrı saadet diye bir şey yoktur

Asr-ı saadet diye bir kavram vardır. Saadet asrı demektir; böyle bir asır yoktur. Peygamber zamanında bile münafıklar varsa, bu saadet asrı ne zaman olmuştur. Peygamberden sonra 3 tane iç savaş yaşandı, onbinlerce Müslüman birbirini öldürdü. Saadet nerededir?  Suçlarını örtmek için, gelecekteki Müslümanlara şirin görünmek için, kendilerini aklamak için uydurdular asr-ı saadet kavramını.

Kur’an’da siretle ilgili gereken bilgiler vardır, o bilgiler bize yeter, daha fazlası  bizi ilgilendirmez. Regaib gecesi diye bir gece vardır, Kur’ân’da olmayan bir gecedir bu. Sözde Peygamber anne rahmine düşmüştür bu gecede. Bize ne hangi gece annesinin rahmine düştü. Böyle ahlaksız bir bilgi olabilir mi, ne kadar utanç vericidir. Bir de bu gece kutlanır. Kur’an diyor ki, “Sen büyük ahlak üzeresin.“ Benim peygamberim böyle bir Peygamberdir. Bu peygamberi de Kur’an zaten bana anlatıyor. Bu Peygamber bana yeter. Fazlası gerekmez.

Peygamber ya müjdeleyici ya da uyarıcıdır

Allah peygamberlerini insanlara müjdeci olsun ve uyarsın diye göndermiştir. Biz de dini anlatırken böyle yapmalıyız. Devamlı müjdeleyici olmak insanları atalete sevk eder. Devamlı korkutucu olmak da insanların dinden uzaklaşmasına sebep olabilir. “Dinde zorlama yoktur“ ayeti aynı zamanda “Dinde içinize sinmeyen bir şey yoktur” demektir. Eğer insanları zorlarsak belki bazı şeyleri yaptırabiliriz ama o zaman da o kişinin münafık olmasına sebep olabiliriz. Yanlıştır.

Bu din Allah’ın fıtrat dinidir

İslâm dini fıtrata uygundur. Biz Kur’an’ın ruhunu kavramak zorundayız. Ruhu vardır Kur’an’ın. Kur’an’a sorulur, Kur’an sorgulanmaz. Önce sorgulamak ve iman etmek gerekir, iman ettikten sonra da artık sorgulamayı bırakıp sormaya başlamak gerekir. Bu ruhu yakalamak için samimi olmak lazımdır. Kur’an’ın muhatabı ben değilim demek yanlıştır. Akıllı ve mümeyyizlik vasfına sahip her kişi Kur’an’ın muhatabıdır. Kur’an’ı ilk muhatabı nasıl onu doğru anlamışsa, bir muhatap olarak bizler de doğru anlarız. Kendi lisanımızda yazılan meallerden onu anlamaya çalışmak gerekir. Anlayamadığımız yerler olursa o zaman da bir bilene sormalıyız.  

Hamd kavramı

“Alemlerin rabbi Allah’a hamd olsun.” Bu ayet Allah’a övgü için değildir. Yoksa Allah sürekli onu övmemizi istiyor anlamı çıkar Kur’an’dan. Hamd, hakkıyla değerlendirmek demektir. Namaz kılarken amaç Allah’tan destek almaktır. Biz Allah’a hamd ettiğimizde Allah’ı hakkıyla değerlendirmiş oluyoruz, Allah’ı hakkıyla değerlendirdiğimizde de zaten onu övmüş oluruz. Hamd kavramı geçen bütün ayetlere bu anlamı koyun bakın Kur’an’ın anlamı nasıl değişiyor.

Tesbih kavramı

Tesbih, Allah yücedir demektir. Subhan, düzen sahibi demektir. “Yer ve gökte ne varsa Allah’a tesbih eder.“ deyince anlamsız olur. “Yer ve gökte ne varsa Allah’ın koyduğu düzen içinde ilerliyor.“ demektir. Allah bize, “Allah’ı tesbih edin” derken Allah’ın koyduğu düzende ilerleyin, diyor. Allah, “Sabah, akşam tesbih et” derken, “Kendini Allah’ın koyduğu düzene uyup uymadığın konusunda sabah-akşam analiz et” diyor. Yoksa belli sayıda tesbih çekilerek Allah tesbih edilmiş olunmaz. Belli sayıda tesbih çekilmesi gibi ritüeller Müslümanlara Yahudilik‘ten geçmiştir ve anlamsızdır.

Salat kavramı

Salat bugüne kadar bütün meallerde ve tefsirlerde namaz olarak algılandı. Oysa salatın destek olma, yardım etme, Allah’ın koyduğu yasalara uyma gibi anlamları da vardır. Tevbe Suresi’nin 5. ayeti “Hürmetli aylar çıkınca, puta tapanları bulduğunuz yerde öldürün; onları yakalayıp hapsedin; her gözetleme yerinde onları bekleyin. Eğer tevbe eder, namaz kılar ve zekat verirlerse yollarını serbest bırakın.” diye çeviriliyor. Bu çeviri yanlıştır. Öldürün dedikten sonra namaz kılarsa salıverin denilmez. Söz konusu kişi zaten müşrik neden namaz kılsın. Hem kıldığında zorla kılacağı için münafık olmuş olur. Oysa “...Onları yakalayıp hapsedin ve bütün gözetleme yerlerine oturun. Tevbe eder, dini yasaları gözetir ve zekat verirlerse, yollarını serbest bırakın...” şeklinde çevrilmelidir.  Katele kelimesinin değişik anlamları vardır; Her öldürmek ‘katele’dir, ama her ‘katele’ öldürmek demek değildir. Salatı da burada namaz olarak çevirirsek yine olmaz. Maun Suresinde de yanlış çeviri var. “Dini yalanlayanı gördün mü” diye çeviriliyor. Maun suresini o ayeti; “Din ile aldatanları görmüyor musun” diye çevrilmelidir ki, anlam kazansın.  Devamında da zaten vay onların haline deniliyor, bağlamından da çevirinin yanlış olduğunu anlıyoruz.

Kur’an’dan sorulacağız

Biz Kur’an’dan sorulacağız. Bu sorulma, Kur’an’ın hangi ayeti nerede şeklinde olmayacak. Kur’an’daki ilkelere göre yaşanıp yaşanmadığı sorulacaktır. Buyruk şöyle; “Dürüst olacaksın, adaletli olacaksın, ahlaklı olacaksın…“

Allah sizden zorluk çekmenizi istemez diye geçen ayetlerin hepsi özellikle zorlaştırılmıştır. Örneğin abdest ayeti; abdestin nasıl alınacağı ayette açıkça anlatılmaktadır. İlmihal kitaplarında ise abdest konusunda, ağza su 3 sefer mi verilecek, buruna kaç kez su çekilecek, azalar kaçar kez yıkanacak, ayak meshedilmeyecek mutlaka yıkanacak vb birçok detay yer almaktadır. Oysa Allah sadece ellerinizi ve yüzünüzü yıkayın, kollarınızı yıkayın, başınızı ve ayaklarınızı mesh edin, diyor. Allah’a din öğretmenin anlamı yoktur. Kur’an dışı kaynaklara başvurularak din bozulmuş, insanlara sıkıntı verir bir hale getirilmiştir. Helal, haram, caizdir ve mübah gibi konularda tek kaynak Kur’an kabul edilse bu çıkmaz sokaklara girilmeyecektir.

Hac

Hac; alanındaki uzmanların bir araya gelerek, dünyadaki problemleri çözmeye yönelik eylemde bulunacakları bir ibadettir. Hac ibadetinde aksiyon olmalıdır. Bir araya gelindiğinde doğaya zarar verilmeyecektir, insanlar  birbirlerini  yemeyeceklerdir, kavga etmeyeceklerdir... Dokunulmazlık yasasıdır bunlar. Etleri konserve yapıp Somali’ye göndermek değildir Hac. Somali’nin ihtiyacı olan teknolojiyi, bilgiyi, imkanları onlara sağlamak için karar almaktır. Hac dünya Müslümanlarının sorunlarının tespit edildiği toplantı anlamına gelir. Orada durum tespitleri yapılacaktır, istişareler yapılacaktır, ihtiyaçlar belirlenecektir. Sonra da sorunlar birer birer çözülecektir. İnsanlara balık vermekten ziyade, balık tutmayı öğretmektir.

1. Hac, Müslümanlar için değil bütün insanlar içindir.

2. Hac, sadece Zilhiccede yapılmaz haram aylar diye geçen diğer aylarda da yapılır.

3. İhram elbise giymek demek değildir. Haram kılınan bölgeye girildiğinde, dünyadan soyutlanmaktır.

4. Doğaya zarar vermemektir. Yeşile, ağaca zarar vermemektir.

5. Hac‘da gerçekleri öğrenmek için insanlar bir araya gelecek ve sorunlara çözüm aranacaktır. Hac günahlardan kurtulmak için yapılmaz, o mekanlar günah çöplüğü değildir.

6. Vukufu Arafat; Arafat’ta durmak değildir, vakfetmektir, orayı algılamaktır.

7. Şeytan taşlama uydurma bir şeydir. Hac ile uzaktan yakından alakası yoktur.

8. Hacca zenginler gidecek anlayışı yanlıştır. Hacca yol bulabilen her insan gider. Amaç bellidir.

İSLÂM ALEMİ NİÇİN PERİŞANDIR

Müslümanların içinde bulunduğu durum, kâfirlerin güçlü olmasından değil Müslümanların iman eksikliğinden kaynaklanmaktadır.

“İslâm dini barış dinidir, akıl dinidir.” deniliyor; eğer böyleyse neden İslâm alemindeki sorunlar bitmiyor, hatta çoğalıyor? Sorun İslâm’da mıdır, Müslümanlarda mı? Durup düşünmek lazımdır. Burada bir eksiklik var.

Şu cümle son zamanlarda sık sık söylenir oldu. “Her Müslüman terörist değildir ama her teröristin arkasında bir Müslüman vardır.” Ne kadar rahatsız edici bir tespit. Ben sorunun temelinde yatan asıl nedenin, inanç eksikliğinden kaynaklandığını düşünüyorum. Müslümanlar emredildiği gibi Allah’a inammıyorlar, Allah’a inandık demekle Allah’a inanmış olunmaz, O’nun buyruklarını yerine getirmekle Allah’a inanılmış olunur. Dünyanın bir tarafında Müslümanlar zulüm altında inlerken öbür tarafındakiler, seyrediyorlar, durumdan rahatsız olmuyorlar, onların yardımına koşmuyorlar. Hep birlikte sımsıkı Allah’ın ipine sarılsalar sorunu temelinden çözebilirler. 2 milyara yakın Müslümanın birlikteliğinden herkes korkacaktır. Paramparça, yamalı bohça gibi bir Müslümandan kim korkar.  

Neden sorunlar bitmiyor?

Bu sorunun cevabını bir televizyon programında söyledim. Hatta çok ilgi uyandıracağını düşündüm, ama düşündüğüm gibi olmadı. Sorunlu olanlar Müslümanlar. Tamahkarlıkları sorunların çoğalmasına vesile oluyor. Müslümanlar yardımı Allah’tan beklemiyorlar, güç sahiplerinden bekliyorlar. Müslümanlar gayelerini unutmuşlar, araçlar gaye haline gelmiş. Malı mülkü, saltanatı çok seviyorlar. Sonra da burunları  p…kurtulmuyor. Müslümanların içinde bulundukları durumdan kurtulmaları sağlıklı düşünmelerine ve dünyaya olan bağımlılıklarından kurtulmalarına bağlıdır. Dost kim düşman kim farketmelerine bağlıdır. Birlik ve beraberlik duygularının gelişmlerine bağlıdır. Kur’an bu konuda şöyle diyor:

‘De ki: "Yalnız Odur sizi tepenizden ve ayaklarınızın altından azapla kuşatma kudretinde olan; sizi birbirine muhalif topluluklar haline getirip birbirinizin üzerine salan". Bak, iyice anlasınlar diye, mesajları nasıl her yönüyle açıklıyoruz!

Oysa senin hitap ettiğin toplum, bütün bunların hakikat olduğu ortadayken, yine de bunları yalanlıyor. (O zaman) de ki, "Ben sizin davranışınızdan sorumlu değilim."

(Allahtan gelen) her haber belli bir süreç içinde gerçekleşir: ve siz zaman içinde (hakikati) anlayacaksınız". (Enam Suresi 65-67)

Kur’an’ı yalanlamak

Kur’an’ı yalanlamak demek, sadece Kur’an’daki söylenenler yalandır demekle olmaz. Kur’an’ı yalanlamak demek, Kur’an’ın söylediği bir şeyin söylenildiği gibi olmadığını söylemekle de olur. Allah diyor ki, peygamber Müslümanlardan şikayet edecek. “Benim kavmim Kur’an’ı mehcur (terkedilmiş) bıraktı diyecek.” (Furkan Suresi 30)

Bu şikayet, Müslümanların Kur’an’ı bırakıp Kur’an dışında başka kaynaklar arayarak Kur’an’a rağmen Müslüman olmaya çalışmalarındandır.

Müslümanlar Allah’ın yarattığı ayetleri ihmal ettiler, sadece indirdiği ayetlerle meşgul oldular. Batı tam tersini yaptı. Onlar Allah’ın indirdiği ayetleri ihmal etti, yarattığı ayetleri dikkate aldı. Müslüman ikisini de birlikte dikkate alarak arayı açabilirdi.

Kur’anı yalın gözle okumalıyız

Müslümanlar saplantı içindedirler. Kur’an’ı; kafalarındaki görüşü onaylatmak için okuyorlar, Kur’an yarışmaları yapmak için okuyorlar, ölülerin günahları affolsun diye okuyorlar ve cımbızlıyorlar Kur’an‘ı. Bugün gerçekten İslâm kireçlenmiştir, bu kireçlenmeden kurtulmak için kireç çözücü kullanmak lazımdır. Bu kireçlenme, İslâm Âlemi’ni felç etmiştir. Bu inmenin asıl sebebi Müslümanların Kur’an’ı terkedilmiş olarak bırakmalarıdır.  Düşman icad etmenin, kabahatı dış güçlerde aramanın anlamı yoktur.

Müslümanlar problemlerini bizzat kendileri çözmelidirler. Bugün Müslümanların problemlerini Avrupalılar(!), Amerikalılar(!) çözüyor. Emperyalistler(!) çözüyor.

Teferruatlarda boğuluyoruz

Bir sorun varsa ona çözüm bulmak için sorunu önce Kur’an hastanesine yatırmamız gerekir. Oysa Müslümanlar tam tersini yapıyorar. Önce hadislerde sorunun çözümü aranıyor, hadisler Kur’an’ın üstüne koyuluyor, hadisten sonra icmaya bakılıyor, sonra başka kaynaklara başvuruluyor. Kur’an en altta kalıyor.

Oysa Allah şöyle buyuruyor: “Bu kitabın muttakiler için hidayet olmasında kuşku yoktur.” (Bakara 2) Muttaki sakınan demektir. Önyargılardan arınan demektir. Birlik ve beraberlik için gayret sarfeden demektir. Müslümanlar arasındaki bağın kuvvetlenmesi için gereken fedakarlığı yapan demektir. Mal ile ve can ile Allah yolunda mücadele eden demektir.

Erdemlilere hidayet kitabıdır Kur’an

Allah; ”Kullarım beni sorarlarsa söyle onlara, ben onlara şah damarlarından daha yakınım.” diyor. Bu damar boynumuzdaki damar değildir. Allah’ın kula, kulun Allah’a olan yakınlığı demektir. Allah bizimle şah damarımız arasına birşey sıkıştırılmasını istemiyor, küçücük olsa sıkışan o şey sizi öldürür diyor. Parmağınız kesilse ölmezsiniz, ama şah damarınıza bir şey olursa anında ölürsünüz. Yakınlık bu demektir. Başı dik tutan, sağa sola döndüren boyundur. Şah damar boyundadır.

Bize, boynunuzu sağa sola çevirip durmayın, başınızı dik tutun, araya İslâm düşmanlarını sokmayın deniliyor, kardeşlerinizle mesafenizi sıklaştırın, yoksa ölürsünüz deniliyor... Bizler özellikle olmayan araya, aracıları sokmaya çalışıyoruz.

Şefaat çok sıkıntılı bir kavramdır

Şefaat; Ahiret’te Peygamberin dünyada iken kendisine salavat getiren birisi için secdeye kapanmasıdır, deniyor. Bu anlayışa göre, Allah da o kişiye acıyacak, Peygamber secdeye kapandığı için onu affedecek, diye inanılıyor. Böylece Peygamber Allah’tan daha merhametli hale getiriliyor. Peygamberin secdeye kapanmasına acıyan Allah suçluyu affediyor. Aslında affeden Allah değildir, Peygamberdir. Böyle bir inanca sahip Müslümanda Tevhid yok demektir. Tevhid’in olmadığı yerde düzen bozulur. Düzen bozuksa da Allah’ın yardımı oraya ulaşmaz. Müslümanların içinde bulunduğu sıkıntının sebeplerinden biri de şefaat anlayışındaki bu yanlışlıktır. Doğru şefaat, Allah’ın kişi hakkındaki kararını Peygamberin o kişiye bildirmesidir.

İman konusunda eksiklerimiz var

Allah’a iman etmek sadece Allah vardır demek değildir. Allah’a güvenmektir. Güvenmek için Allah’ı tanımak gerekir. İnsan ancak tanıdığına güvenebilir.

Bizim problemimiz beşer eliyle çıkarılan problemlerdir. Hayatımıza kendi gözümüzle değil, başkalarının gözüyle bakıyoruz. Doğruyu biliyoruz ama söylemiyoruz. Oysa, doğruları söylersek ilerleme kaydedilir, “Ben bu işi yaparsam ne derler” dersen ilerleyemezsin. Aslında doğruları biliyor Müslümanlar, evet doğrudur ama söyleyemeyiz, yapamayız diyorlar, yanlışlardan vazgeçilmesinin fitne olacağını söylüyorlar. Kendi yaptıkları fitnenin farkında değiller.

“Allah’tan geldik Allah’a döneceğiz” ayeti sadece Allah tarafından yaratıldık ve yine Allah tarafından öldürüleceğiz, anlamında değildir. “Allah’tan geldik Allah’a döneceğiz” bir sirkülasyondur. Allah’ın yasalarına uygun hareket etmek demektir. Bu bir harekettir, yani bizim hareketimizdir. Allah’a karşı dürüst olmalıyız. Bir tarafta teslimiyet gösterirken, öbür tarafta hiç ölmeyecekmişiz gibi davranmak doğru değildir.

Allah’a güvenmenin ilk basamağı Allah’ı tanımaktır. Allah’ı kavrayamayız belki tam anlamıyla ama O’nu tanıyabiliriz. Allah kendisini Kur’an’da tanıtıyor. Allah’ı gerçekten tanırsak, bizim davranışımız da değişecektir.

Sloganlarla, dualarla çözülmez sorunlar

Ankebut Suresi’nin 45. ayeti, klasik çevirilirde, “Sana vahyedilen bu İlahi Kelam’ı insanlara ilet, namazında dikkatli ol, çünkü namaz her türlü kötülüklerden alıkoyar. Allah yaptıklarınızı bilir.” diye çevrilir. Bu çeviri eksiktir. Tam çeviri şöyle olmalıdır; “Kitaptan sana vahyolunanı okuyup anlat, dînî yasaları ayakta tut, şüphesiz dini sürdürmek, insanı hayasızlık ve kötülükten alıkoyar.” Allah her şeyi her an görüyor diye düşünülmesi ve bu anlayışla hayatın dizayn edilmesi, Müslümanların günlük yaşamında daha etkili olur. Müslümanların hata payını azaltır. Yapılanları, Allah’ın yaptıklarımızı gördüğü bilinciyle yapmak caydırıcı olur. Hayatımızın her alanında, yaptığımız her eylemde bu anlayışa göre hareket etmeliyiz.

Oysa Müslümanlar debelenip duruyor, debelendikleri yerleri de çökertiyorlar, zararı da kendilerine dokunuyor bu debelenmenin.

Sorunun çözümünü Kur’an veriyor

1. Allah tesbih edilecek.

Yani, Allah’ın koyduğu düzene uyum sağlanacak, her an bu düzene ne kadar uyum sağlanılıyor sorgulanacak. Tesbihin anlamı budur. Tesbih çekerek Cennet’e girilmez, başarı da elde edilmez. Ancak Allah’ın koyduğu düzene uyum sağlanırsa Cennet’e girilir.

2. Allah’ın yarattığı ayetlere saygılı olunacak.

Allah nimet verdiyse bunun karşılığını isteyecektir. Mesela, hidayete ermek nimettir, Allah verdiği bu nimetin karşılığını isteyecektir. Nimetin karşılığı ödenirse ancak saygı gerçekleşir. Saygının olduğu yerde yardımlaşma gerçekleşir. Allah’ın eli saygının olduğu yerde kullarının üzerindedir.

Kalbin mühürlenmesi

Kalbin mühürlenmesi demek, görülmesi gereken gerçeklerin görülememesi demektir. Allah’ın verdiği nimetlere karşı nankörlüğün ve buyruklarına karşı gelmenin cezasıdır kalbin mühürlenmesi. Gerçekleri sadece inanç sahibi olmayanlar görmezden gelmezler. Müslüman olanlar da gerçekleri görmezden gelebilirler. Gerçekleri görmeyen/göremeyen Müslümanlar sıkıntı verirler, bugün çekilen sıkıntılar gerçekleri göremeyen Müslümanlar yüzündendir. Bunlar kalpleri mühürlenen Müslümanlardır.  Bunlar Müslüman kâfirlerdir, kalpleri mühürlenmiştir onların. Tıpkı gerçekleri kabul etmeyen kâfirler gibi.  

Kur’an çığırtkan Müslüman istemiyor

İslâm aleminin içinde bulunduğu durumun asıl sebebi, Müslüman kâfirlerin çoğunlukta olmasıdır. Müslümanlar, Müslüman oldukları zaman Allah’ın yardımı onlarla olacak ve Müslümanlar bugünkü durumdan kurtulacaklardır. “Kahrolsun İslâm düşmanları, kahrolsun emperyalistler” gibi sloganlar atarak düşman kahrolmaz. Dua eylemle birlikte yapılır, sözlü dua geçerli olmaz, Allah sadece sözlü duaya itibar da etmez. İtibar etmediğini bugün zaten görüyoruz. Ellerine bayrakları ve değişik sloganlar yazılı dövizleri alarak sokağa çıkıp, bağırıp çağıran Müslüman tipi dünyanın heryerinde var. Ancak kahrolan düşmanı nedense  göremiyoruz. Bu uygulamanın  adı kolaycılıktır. Kur’an çığırtkan Müslüman istemiyor, akıllı, ne dediğini ve ne yaptığını bilen, müttaki/duruşu belli olan Müslüman istiyor.

Allah, “Allah’ın ipine sımsıkı sarılın, bölünüp parçalanmayın” derken, bu çağırıyı kulak ardı eden Müslümanlara yardım etmez. Ne zaman Müslümanlar O ipe hep birlikte sarılırlar, işte o zaman Allah, Müslümanların duasını kabul eder ve yardım elini uzatır ve işte o zaman Müslümanlar, içinde bulundukları bu durumdan kurtulacaktır.”

NEDEN VE KİMDEN ŞİKAYETÇİYİZ?

Kadınlara dokununca bozulan abdest yetim hakkına dokununca neden bozulmuyor ?
Neden Kur'an-ı Kerim'de tam 292 yerde geçen HAK kelimesini kimse terennüm etmiyor?
Neden Kur'an-ı Kerim'de tam 130 yerde "salat" geçmesine ve 8-10 yerde "nüsuk" olarak tarif edilmesine rağmen tüm mealciler salat kavramını "namaz" olarak çevirmiş?
Peygamberlere biat bile şartlı iken ( Mümtehine 12) neden büyük bir çoğunluk şeyhine, liderine, partisine sorgusuz,sualsiz teslim olmuş durumda ?
Neden cennetle müjdelenen (!) on sahabi arasında Hz Ebuzer, Hz Bilal yok ? Neden İslam tarihi Hz. Peygamber'in vefatından sonra neden hep iktidar savaşlarıyla dolu?
Neden cami, Kur'an kursu, dindar sayısı arttıkça bizim imanımız ve teslimiyetimiz azalıyor ?
Neden Sahabi elindeki Kur'an yaprakları ile dünyaya meydan okurken bu din bugün 2 milyar inananı ile gadre uğradı ?
Çoğunluğu demokrasi, doğruluk, hak, hukuk sananlar..... Hz.Lut ve Hz Nuh'un çevresinde kaç kişi vardı? Hz İbrahim neden tek başına idi ? Çoğunluk neredeydi?
Arı bal yapmam, Güneş doğmam, Gece kararmam, Kış üşütmem, Gündüz ışıtmam, Koyun süt vermem, İnek et vermem diyebilir mi ? Peki herşeyin hizmetine sunulduğu insan ona verilen AKIL nimeti ile Rahman'ın halifeliği görevinden neden kaçar ? Neden yukarıda saydıklarım ve bu konuda binlerce örnek verebileceğimiz Sünettullah'ta hiç bir varlık reddetme imkanına sahip değilken insan kendine sunulan bu "özgürce" seçim hakkını kendi aleyhine kullanmaktadır!
İbadet denilince hepsi birbirine karıştırılarak, namaz, oruç, abdest, camiye, kiliseye veya havraya gitmek, günah çıkartmak, yağmur duasına çıkmak vs. akla geliyor. Neden din denilince akla hak, hukuk, adalet, işgaller, zulümler, tecavüzler, yoksulluk, yolsuzluk, sokak çocukları, özürlüler, açlar, susuzlar, giderek artan boşanmalar, dağılan aileler, işsizler, zam, zulüm, işkence, plansız şehirleşme, trafik, gecekondu, sanat, edebiyat, şiir, felsefe, müzik, sinema, tarih, tabiat, uygarlık vs. vs… gelmiyor.

İslam tek ve HAK din değil mi?

Öyleyse bütün iyilik ve güzellikleri Müslümanların yapması gerekmez mi? Peki; bilim, teknoloji, sağlık, sanat, adalet ve insan haklarındaki güzellikleri niçin biz değil de Yahudi ve Hıristiyanlar yapıyor? Onlar birlik ve barış içinde çalışırken biz niçin sürekli birbirimizle uğraşıyoruz. Yoksa bizim dinimiz doğru din değil mi? “Ne demek olur mu bizim dinimiz İslam tabii ki tek din ve doğru din diyorsanız o zaman kendimize sormamız gerekmiyor mu? Niçin her halimizle dinimizi yalanlıyoruz?
NEDEN ? Bizim gibi ülkelerde siyasetin girdiği yerden akıl, mantık, basiret, feraset, ahlak, vicdan ve iman çıkıp gidiyor geriye sadece hırs, öfke, kin, nefret ve düşmanlık kalıyor!..
Din "insan için" gönderilmiştir! Dinidarlar ise insan "din için" gönderilmiştir zannediyorlar! Din "insanı korumak ve mutlu etmek" için gönderilmişken dinidarlar NEDEN "dini korumaya ve dini mutlu etmeye" çalışıyorlar!..
Şu ateşe dayanıklı kefen üreten din bezirganları neden üşüyen çocuklara sıcak tutan elbiseler üretemiyor ?
Her gün onlarca cenazeye rağmen, sönen onca ocağa rağmen, dağlanan onca yüreğe rağmen bu kanın durması ; huzur ve sükunetin gelmesi, barışın tesis edilmesi adına ; ASIL ADI BARIŞ OLAN VE KENDİNİ BU DİNİN TEMSİLCİSİ SANAN ne Diyanet, ne herhangi bir cemaat , ne bu amaçla kurulan STK lardan ve ne de herhangi bir tarikatten neden bir ses çıkmaz?

NEDEN ?

İslam “gönül kazanma” diniyken “haşlama ve dışlama” dinine dönüştürüldü! “Gönül alması” gereken İslam korku saldı! Sevdirme dini “Haddini bildirme ve sindirme” dini oldu! “Sevgi gösterisi” olması gereken din “Gövde gösterisi” oldu ve din olmakla hiçbir ilgisi kalmadı!..
Tamam kardeş şeyhinin bir anda bir yerden diğer bir yere uçtuğunu aynı anda birkaç yerde olabileceğini söylüyorsun da, Hz. Muhammed (s.a.v) neden Mekke’den Medine’ye giderken mağarada üç gün saklandı bir yere uçamadı!? Neden Hz. Musa suda yürüyemedi denizin yarılmasını bekledi ya da Yakup Peygamber neden bir anda oğlu Yusuf’un yanına, kuyuya gidemedi?
Ku'ran denilince dinidarların aklına Allah'ın insanlığa mesajı ya da bize sunduğu hayat tarzı değil ölü kitabı, mezar kitabı, mevlit kitabı ya da dua kitabı akla geliyorsa!
Hatta Kur'an denilince akla ahenkli biçimde okunan ve mest olunan bir şiir veya şarkı akla geliyorsa! Kuran'ın ilahi bir mesaj ve yasa kitabı olduğunu bilen ilahiyatçılar ve tarikatlar ise O'nu uygulamaktan çok; O'nun üzerinden bir paye ve konum kazanma yoluna gitmişlerse!
Neticede on dört asırdan beri Kuran'ın ne olduğuna karar verememiş bir Müslümanlık ,Yaratan'ı zerre kadar önemsemeyen O'na inanmayan ama inanıyormuş gibi yapan bir gruptan başka bir şey değilse!

NEDEN ve KİMDEN ŞİKAYETÇİYİZ ?

Evliyalar, ermişler vs… için anlatılan kerametlerin Kur’an’da anlatılan peygamber kıssalarının bilmem kaç katı olduğunu düşündünüz mü ? Kalabalıklarıyla övünen bir “sürü” taraftarı var diye sevinen cemaatlerin ve tarikatların kan ağlayan İslam coğrafyasına koştuklarını gördünüz mü ? Veya onları kurtarmaya gelen evliyaların neden hapishanelerde mahkum edilen ve tecavüze uğrayan Müslümanları kurtarmaya girmiyorlar ?
İslami zihin, bilgi ister, evrensel bakış ister, bağımsız düşünme yeteneği ister ve en önemlisi de biraz da bunları elde ettirecek akıl ister... Ezberi olan, Bir fikre körü körüne bağlı olan, Geleneksel anlayışından ödün vermeye yanaşmayan, Geleceği yorumlamaktan korkan, Yaşadığı olumsuzlukların nedenini arama zahmetine girmeyen, Kendi öğretisinin dışında bir yorum getirenleri lanetleyen ve aşağılayan, öğretisindeki kusurları örtmek için bin bir bahane uydurmayı adet haline getirenlerin, "Her şeyimiz iyi de biz ve bizim gibi olanlar niye böyleyiz?" sorusunu kendine bir defa bile sormamış olanlar ve bu bağlamda neden-sonuç ilişkisini yaşam tarzı olarak benimseyemeyenler bu davetimizin muhatabı değillerdir.

(TÜRKİYE İLAHİYATÇILAR BİRLİĞİ)
ALINTI: Sevim Eraslan

ALLAH AŞKINA BU DİNİ CEMAATLER NE İŞ YAPARLAR?

Ağlamak mı gerekiyor yoksa düşünmek mi? Bazı gerçeklerle yüzleşmek o kadar zor geliyor ki insana, çoğu kez yüzleşmemeyi tercih etmek daha kolay olabiliyor. Nice hayallerle yıllar önce gurbete çıkan insanlar, her an geriye dönme ümidiyle yatırımlarını anavatanlarına yaparak hem ülke kalkınmasına destek oldular hem de hayallerini gerçekleştirmek için küçük küçük adımlar attılar. Ev, arsa, dükkan, tarla satın aldılar. Canlarının çektiği yemeği bile yiyemediler ağız tadıyla, yerlilerin çöpe attıkları koltukları, dolapları kullanmayı tercih ederek artırdılar o yatırım paralarını. Aldıkları kredilerin borçlarını ödemek için 1 odalı 2 odalı evlerde oturmayı tercih ettiler. Derken bir baktılar ki, yaş gelmiş 60'a- 70'e. Torun torba derken kalakalmışlar gurbet ellerde. Geriye gitse gidemiyor, burada kalsa kalamıyor. Ne yapsın şimdi bu adam, yıllarca ana baba özlemi çeken, vatan hasreti çeken bu adam ne yapsın şimdi?

Devletimiz 50 yıllık süreç içinde hep döviz yumurtlayan tavuk gözüyle baktı gurbetçisine. Onun birikimini devlet eliyle yatırıma dönüştürmenin yollarını aramadı. Yurtdışında Yaşayan Türklerile ilgili birim (YTB) daha yeni oluşturuldu, bu kurumun varlığını halkımız ne kadar hissediyor bunu da net olarak söylemek henüz mümkün değil.

Ancak bu arada halkın ne dili kaldı ne de dini. 2018 yılında birinci neslin dişinden tırmağından artırdığı paralarla satın alınan veya inşa edilen camiler cemaat sıkıntısı çekiyor. Böyle giderse on sene sonra açılan camiler birer birer kapanacaktır. Müşterisi olmayan mal satılmaz.  Yeni neslin, din ve dil  konusunda anneleri ve babalarının sahip oldukları duyarlılığa sahip olduklarını söyleyemeyiz. T.C. Devleti tarafından -pansuman tedbir olma kabilinden- okullarda verilen Türkçe dersleri faydasız değildir, ama dil eğitimi konusunda yeterli de değildir. Zaten son zamanlarda Türkçe derslerinin verildiği okullarda problemler oluşmaya başladı. Okullar Türkçe dersi için kullanılan sınıfların karşılığında T.C. Devleti’nden kira talep ediyor. Bu durumda devlet çok önceleri yapması gerekenleri hatırladı ve STK’lere yöneldi. Sıkışınca kendisini halkın kollarına bıraktı. Bu uygulama yıllar öncesinden yapılsaydı ne kadar anlamlı olurdu...

20.01.2012 tarihinde, ogün başbakan yardımcısı olan Bekir Bozdağ, Berlin Büyükelçiği'nin verdiği sabah kahvaltısında, ''Almanya'dan Türkiye'ye giden paranın daha fazlası, Türkiye'den Almanya'ya akıyor'' demiş. Doğrudur belki. Bir de bu paraların nerelere aktığını bilseydi halkımız o zaman daha sıkı sarılmaz mıydı devletine.  

Sayın Bozdağ, aynı toplantıda haklı olarak ''İki şeyden asla taviz verilmemelidir.'' demiş.:''Din ve Dil”. Taviz verilemez demek kolaydır. Nasıl olacak bu iş? sorusunun cevabını vermektir zor olan. Her dönem hükümette koltuğunu korumayı başaran Bozdağ, acaba 2012 yılından beri vazgeçilemez olan bu iki mesele hakkında neler yapmıştır, bir de onlara bakmak lazımdır. Okullardaki Türkçe derslerine son verilmiştir...

Sayın Bozdağ, bu iki vazgeçilemez olan değerin ikisi de maalesef kaybolmak üzere. Sivil toplum kuruluşları her türlü imkansızlığa rağmen, hertürlü engellemelere rağmen bilâ ücret geleceklerine yatırım yapmanın derdiyle yanıp tutuşuyorlar, ancak Bekir Bozdağ’ı yanlarında veya arkalarında göremiyorlar.

Sayın Bozdağ,  ya bu insanları alıp götürün vatanlarına, ya da bu insanların problemlerinin çözümüne destek olmak için imkanlar hazırlayın onlara bu ikinci vatanlarında. Onların tutan eli olun, yürüyen ayağı, gören gözü olun. Yapabileceklerinizi yapmak için lütfen beklemeyin. ''Seçme hakkı verdiğiniz yurt dışı Türkleri’ne seçilme hakkı da verin. Sadece seçme hakkı vermek halkımızın gazını almaktan başka bir işe yaramıyor. Bir de o iki vazgeçilmez için 2012 yılından beri Bekir Bozdağ ne yaptı? İsterseniz yine bir kahvaltıda buluşalım ve bizlere”Şunları yaptık.” deyin...

Sayın Bozdağ, Avrupa’daki Müslümanlar, mali ibadetlerini Türkiye'ye ve dünyanın başka bölgelerine göndererek yerine getirmeye çalşıyorlar. Hattâ bu konuda yarışıyorlar. Sırf bu amaçla kurulan birçok yardım kuruluşu var Avrupa’da/ Almanya'da. Bu konuda yönlendirici olmanız lazımdır. Böyelece hem buradaki insanımız mali açıdan ve din açısından istismar edilmemiş olacaktır, hem de burada yaşayan insanımızın geleceğine yatırım yapılmış olacaktır.

Sayın Bozdağ, 2011 yılında, ha-ber.com' da yazdığım bir yazıyı bu vesileyle tekrar gündeme taşımak istiyorum:

Dini Cemaatler ne iş yaparlar?

İslâm dinini din olarak seçen insanlara Müslüman denir. Müslümanların rehber edinmeleri gereken kitabın adı Kur'andır. Kur'an'la Müslümanları tanıştıran kişiye peygamber denir. O'nu Allah seçmiştir. Seçilen bu kişiler güvenilir kişilerdir. Son elçi olduğu, Seçen tarafından son peygamberdir diye ilan edilen kişinin adı Muhammed'dir. Bu isim Hz. İsa tarafından son Elçi'den 6 asır önce İncil'de ilan edilmiştir. Bunlar Elçi'dirler, kendilerine emanet edilen ''Emanet'e'' birşey ilave edemezler ve O'ndan birşey eksiltemezler. Dinler insanların dünya hayatını dizayn etmek için gönderilirler. Hedeflenen, ahiret hayatının mutlu bir hayat olarak devam edebilmesidir. Bu gaye için bir dizi ön şart sıralar Allah, Elçi'ye emanet ettiği O Kitap'ta. İbadetler, emir ve yasaklar bu ön şartları oluştururlar. Cemaat olmak ve cemaat şuuru ile yaşamak bu ön şartlardandır. Cemaat, hedefi olan topluluk demektir. Cemaatlerde ortak hedefler olmalıdır. Bu ortak hedefler insanların dünyada barış içinde mutlu bir hayat sürebilmeleri için gereklidir:

-Barış içinde yaşanılacaktır.

-Zulüm yapılmayacaktır, zalimler desteklenmeyecektir.

-Eğitime ağırlık verilecektir.

-Komşuların hakkı korunacaktır.

-Adaletle muamele edilecektir.

-Doğa korunacaktır, tahrip edilmeyecektir, yani, ekolojik denge muhafaza edilecektir.

-Fakir-fukara görüp gözetilecektir.

- Ve bütün bunlar kurumlar aracılığıyla yapılacaktır. Kurumlaşılacaktır v.b.

Cemaatleşmenin amaçlarından sayılabilecek birkaç örnektir yukarıda zikredilenler. Dinîn buyruklarını dezenfarmosyana tabi tutmadan yaşamayı esas alan cemaatlere dinî cemaat denir. Cemaatleşme bu insanlar için farz-ı ayn bir ibadettir. Allah'ın olmazsa olmaz buyruklarındandır. Güçlerin birleştirilmesini ister Allah. Çünkü, ciddi çalışmalar güçlerin birleşmesiyle yapılır. ''Hep birlikte Allah'ın ipine sımsıkı sarılın, fırkalara bölünüp parçalanmayın; Allah'ın üzerinizdeki nimetini hatırlayın.'' (Âl-i İmrân 103) der Allah.

Günümüzde Avrupa’daki cemaatler veya dini cemaatler sadece kendi cemaatlerini düşünür haldedirler. Dayanışma içinde değillerdir. Güçlerini birleştirmek için çalışma yapmazlar. Amip gibi bölünerek çoğalmaya devam ederler. Sanki gizli bir el onları yönlendirmektedir.  Almanya'da hizmet verdiklerini söyleyen cemaatler/ dinî cemaatler; Allah'a kul değil kendilerine üye yetiştirmekle meşguldürler. Cemaat başkanı veya hocası, kendi cemaatlerinin dışındaki dinî cemaatlerin hep yanlışlarını anlatırlar cemaatlerine. Çünkü, kurtuluşa erecek olan cemaat kendi cemaatleridir. Yani fırka-i naciye kendisidir. Fırka-i naciye, kurtuluşa eren cemaat/topluluk demektir. Güya son Elçi: ''Benim ümmetim 73 fırkaya ayrılacaktır, içinden bir tanesi kurtuluşa erecektir, 72 si dalâlettedir.'' buyurmuştur. İstisnalar her zaman vardır elbette.

Almanya'daki dini cemaatler; ''sadece ibadet yapmak için, kendiliğinden camiye gelen insanların cebindeki paraları nasıl alırız''ın hesabını yaparlar. Camide çocuklara dini eğitim verilmesi de aynı amaca yöneliktir. Dini cemaatlerin camilerinde, zekatlar toplanır, fitreler toplanır, kurbanlar toplanır. Bilhassa Afrika ve Asya ülkelerindeki insanların durumu ajite edilerek toplanır bu paralar. Sinevizyon gösterileriyle insanların manevi duyguları tetiklenir. Hedefleri, duygu sömürüsü yaparak daha çok para toplamaktır.

Bu cemaatlerin hizmet portföyünde çocuk okutmanın dışında elle tutulacak bir hizmet yoktur desek yalan olmaz. Bu işi de oltanın ucuna takılan yiyecek olarak düşünebiliriz. Asıl amaç balığın karnını doyurmak değil, kendisini yakalamaktır. Çocukları, pedagojik formasyonu olmayan hocalar okutur. Ehil olan insanlara verilecek maaş fazladır çünkü. Bazı camiler de bir hoca 50-60 çocuğu bir iki saat içinde okutmak zorundadır. Bir çocuğa düşen zaman 5 dakika bile olmayabilir. Bazen hocalar iki üç çocuğu aynı anda okutmak zorunda kalır. Yeteri kadar hoca istihdam etmek istenilmez. Çünkü, toplanan paralar camilerde kalmaz, genel merkezlere gider. Hocaların aldıkları maaşlar yaptıkları hizmetlerle doğru orantılı değildir. Çark böyle döner. Çarkın yanlış döndüğünü farkedenler ve bu yanlışlığı dillendirenler hemen görevden alınırlar. Hem de çeşitli iftiralar atılarak görevden alınırlar. -Samimiyetle, canını dişine takarak hizmet eden, sadece Allah'ın rızasını gözeten gerçek mü'minler bu dairenin tabii ki dışındadırlar. Allah onlardan razı olsun, onların yar ve yardımcısı olsun. Ne mutlu o Allah dostlarına...-

Dinî cemaatlerin:

-Vakıfları yoktur.

-Hastaneleri yoktur.

-Öğrenci yurtları yoktur.

-İmam yetiştiren yüksek okulları yoktur.

-Kur'an öğretmeni, din dersi öğretmeni yetiştiren kurumları/okulları yoktur.

-Gazeteleri, dergileri yoktur, televizyonları yoktur.

-Tam gün mesai yapan hukuçuların çalıştığı hukuk büroları yoktur.

-Danışma merkezleri, araştırma merkezleri yoktur.

-Sosyal konutları yoktur....

-Kültür Merkezleri yoktur, yani gelecekleri yoktur.

Topladıkları paraların büyük bir bölümünü Almanya dışına çıkarmakla meşguldürler onlar. Bazen bu paralar, Somali'ye yardım diye çıkar Almanya’dan, bazen Afganistan'a yardım diye çıkar, bazen Filistin'e yardım diye çıkar... Sadece bu görev için kurulan yardım kuruluşları vardır. Yıllardan beri bu iş böyle yürür. Ancak, ne Afganistan'ın problemi çözülmüştür, ne Filistin'in, ne Çeçenistan'ın, ne Irak’ın. Bırakın problemlerin çözülmesini bu halkalara yenileri eklenmiştir. İşte 7 yıldır gözümüzün önünde çoluk- çocuk, kadın-ihtiyar demeden  bombalanan Suriye...

Buna rağmen yine de toplanır o paralar. Cemaat bu paranın hesabını sormaz veya soramaz. Bu sorumsuz sorumluların tutumu yüzünden; dini cemaatler bir araya gelip, güçlerini birleştirip, hizmet alanlarını belirleyerek ortak çalışma içine giremezler. Meşrep çalışmaları dini hizmetlerin devamlı önünde tutulmaktadır. Olmazsa olmaz olan, “din ve dil” değil de sanki meşrepmiş gibi hareket edilmektedir. Örneğin, 50 yıldan beri kendi ihtiyaçları olan imamlarını kendileri yetiştirmiyor. İmam yetiştiren bir yüksek okul açamamışlar.

Bu cemaatlerin bir yüksek okul açmaya güçleri yetmez mi? Elbette yeter, bir değil birkaç tane açmaya yeter. Sorun şuradadır; bu yetişen imam hangi meşrebe/mezhebe göre din anlatacaktır, Kur'an'ı hangi meşrebe/mezhebe göre yorumlayacaktır?  Yazıktır, günahtır.

Cemaatler Türkiye'de emekli olmuş hocaları getiriyorlar buraya, o hocalar hizmet aşkıyla gelmiyorlar. Biraz para kazanarak, geriye gitmeyi düşünüyorlar. Dertleri yok onların. Parklarda olanlar o hocaların çocuğu değil.

Bir de DİTİB (Diyanet İşleri Türk İslâm Birliği) var, evlere şenlik. Onlar da hoca getiriyorlar Türkiye’den. Hem de bu hocaların maaşları çift, hem Türkiye’den maaş alıyorlar hem de buradan. Haklı (!) olarak etliye sütlüye karışmadan sürelerini doldurmak istiyorlar. Sorumluluk almak istemiyorlar, sorumluluk almak risk almaktır. Sınırlı bir süre için gelen bu görevli niçin risk alsın.  Bu yüzden ciddi çalışmaların altına imza atamıyorlar. Cami derneklerinin de işine geliyor bu uygulama. Böylece ne şiş yanıyor ne de kebap. Halk, veren el olduğu, alan el olmadığı sürece kervan yürüyor. Tekerin önüne taş koymak isteyen olursa, ona haddini bildirmek de o kadar zor olmuyor.

30 yıl öncesinde Berlin’de camiler ramazan ayında ve  cuma namazlarında dolup dolup  taşardı. 30 yıl sonrasında ilave cami yapılmamasına rağmen, camilerdeki tutulan namaz saflarında boşluklar var. 30 yıl önce doğan çocuk bugün 30 yaşındadır. Bir ailede ortalama en az dört yetişkin olabileceğini düşünürsek, bugün camilerin cemaati almaması gerekir.

Bu duyarsızlık böyle devam ederse 10 yıl sonra camiler birer birer kapanmaya başlayacaktır. İşte o zaman çok geç olacaktır. Afrika ülkelerine para göndermenin cezasını 20 yıl sonra 30 yıl sonra gelen nesil çekecektir. Kendi çocuklarımız, geleceğimiz gözümüzün önünde eriyip giderken, Afrika'ya el uzatmak da neyin nesidir? Bu ihanet değildir de nedir? Oradaki insan yarın yine aç kalacaksa, birgün bir lokma et yese, yemek yese  ne olur yemese ne olur?.. Üstelik onların devletleri vardır. Avrupa’da ülkelerinde yaşayan insanların devletleri de yoktur. Devletin birisi Avrupa’da otlayan Türkiye’de sağılan inek gibi görür seni, öbürü de potansiyel tehlike olarak görür. Allah’ın şu buyruğuna kulak vermek gerekir: ''Aklınızı çalıştırmazsanız, sizi pislik çinde bırakırım.'' (Yunus 100)

Küçük bir hesap yapalım: Berlin’de 300 bin insan yaşıyor. Ortalama olarak bu insanların 5 bini zekat verse ve  bin Euro verse; 5.000 x 1.000= 5.milyon Euro yapar. Berlin’e, her sene fakirlerin parasız olarak yararlanabileceği 5 tane  milyonluk kurum kurulur.

Dini cemaat liderlerine tekrar sesleniyorum, etmeyin eylemeyin topladığınız paraları çar-çur etmeyin, o paraları çocuklarınızın geleceği için yatırıma dönüştürün. Kendi çocuğunuzu kurtarınca da, o ülkelerden ihtiyaç sahibi olanları burada kurduğunuz kurumlarda, okutun, tedavi edin, meslek sahibi yapın ve ülkelerine gönderin…Sadece zekat ve kurban parasıyla yapın bunları…İnanın böylece ibadetin en faziletlisini yapmış olacaksınız. Böylece onurlu bir hizmetin de altına imza atmış olacaksınız.

Kiliselerin papaz yetiştiren:

-Yüksek okulları vardır.

-Vakıfları vardır.

-Sosyal konutları vardır.

-Danışma merkezleri vardır.

-Meslek okulları ardır.

-Televizyonları, dergileri vardır.

-Yayınevleri vardır.

-Araştırma merkezleri vardır.

-Meslek okulları vardır

-Hastaneleri vardır.

-Üniversiteleri vardır.vb.

Müslüman cemaatlerin ise:

-Tarihe mal olmuş ataları vardır (!)

-Babaları, dedeleri müftüdür, hocadır, hacıdır (!)

-Kalpleri temizdir (!)

-Somalileri vardır(!)

-Filistinleri vardır (!)

-Afganistanları vardır (!) ve sadece konuşurlar.

Bu vurdum duymazlığın sonucudur ki; onların çocukları parklardadır, esrar, eroin bağımlısıdır, kumarhanelerdedir, meyhanededir, hapishanededir. İş merkezlerinin kapılarında kuyruktadır, gayeleri, hedefleri yoktur, serseri mayın gibi dolaşırlar ortalıkta. Allah aşkına bu dini cemaatler ne iş yaparlar? Sayın Bozdağ…