Başka bir ülkenin yardım kuruluşunun dergisine kapak olan Diyanet İşleri Başkanı`na Berlinli Müslümanlar açık mektup gönderdi.
Berlin'in haber sitesi, HA-BER.COM 29 Haziran 2014 Pazar 23:34 40
Berlinli Müslümanlardan Diyanet İşleri Başkanı`na tepki. Başka bir ülkenin yardım kuruluşunun dergisine kapak olan Diyanet İşleri Başkanı`na Berlinli Müslümanlar açık mektup gönderdi. İşte Berlinli Müslümanlar adına ilahiyatçı Rüştü Kam’ın kaleme aldığı açık mektup: “Sayın Başkan, Avrupa'da yaşayan Müslümanlar bilhassa mali ibadetler konusunda hep istismar edilegelmiştir. Kendi fakirlerinin, oturmak için eve ihtiyacı vardır, çalışmak için fabrikaya ihtiyacı vardır, iş yerine ihtiyacı vardır, tedavi için hastaneye ihtiyacı vardır, eğitimi için okula ihtiyacı vardır, üniversiteye ihtiyacı vardır, araştırma enstitülerine ihtiyacı vardır, tercüme bürolarına, vakıflara, gazeteye-dergiye ihtiyacı vardır. Bu insanların ihtiyaçları yok farz edilerek veya görmezden gelinerek, onların sadakalarını, zekâtlarını, kurbanlarını bulundukları yerlerde değerlendirmek yerine, toplayıp başka yerlere göndermek ne kadar doğrudur? Üstelik bir Diyanet İşleri Başkanı olarak sizlerin, dini kurum ve kuruluşlara aynı mesafede olmanız gerekirken, bir yardım kuruluşunun, üstelik Almanya'da Türklerden yardım toplama konusunda sıkıntı çeken, başka bir ülkenin yardım kuruluşunun dergisine kapak olmanız ne kadar doğrudur? Bu konularda aydınlanmaya ihtiyacımız vardır. " Selam ve Dua ile... ha-ber.com Foto: İslamic Relief dergisinin kapağıdır. sayı 62 Temmuz 2014
Son Elçiler Kararnamesi ile Özbekistan nezdine Türkiye Cumhuriyeti büyükelçisi olarak atanan Türkiye Cumhuriyeti Berlin Başkonsolosu Ahmet Başar Şen, Türk Eğitim Derneği’nin (TED) verdiği iftar yemeğine katılarak Berlin’den ayrılmadan önce vatandaşlarla hasbihal etti. 28 Haziran 2016 Salı 19:14 19 1 „Hoş Gidişler Ola Başkonsolosum Ahmet Başar Şen!“
Berlin- Türk Eğitim Derneği’nin (TED) iftar yemeğinde Berlinlilerle buluşan Şen, “Başkonsolos olarak sizinle son kez bu sofrada bulunuyorum. Burada görev yaptığım süre zarfında insanımızın problemlerinin olduğu kadar başarılarının da olduğunu hatta başarılarının daha da fazla olduğunu gözlemleme imkânım oldu.” dedi. Şen, bir soru üzerine Türk toplumunun ilk zamanlara nazaran daha iyi durumda olduğunu, ancak bunun asla yeterli olamayacağını belirtti. İlk neslin burada elinden geleni yaptığını ifade eden Şen, sonraki nesillerin de babaları/dedeleri kadar çalışkan olmaları gerektiğini vurguladı. “Eğitim her şeyin başı.” şeklinde konuşan Şen, bunun için ön şartın anadil olduğunu söyledi. “Şen, gençlerin Türkiye’deki öğrenim imkânlarından –Türkçe’lerinin ve dünya görüşlerinin gelişmesi için- faydalandırılmaları tavsiyesinde bulundu. “Şen, “En azından üniversite seviyesinde çocuklarınızı bir sömestr Türkiye’deki üniversitelere değişim programları çerçevesinde okumaya gönderin.” çağrısında bulunmayı da ihmal etmedi.
İngiltere’nin Avrupa Birliği’nden çıkması konusunu nasıl açıklarsınız şeklindeki soruya da Şen şu cevabı verdi: “ Sadece İngiltere halkı değil, diğer Avrupa ülkeleri halkları da Avrupa Birliği’nin işleyişinden memnun değil. Halk, kaynakların çar-çur edildiğine inanıyor. Ücretler arasında dengesizlik var. Maaşlar farklı ödeniyor. Bundan sonra Avrupa Birliği daha esnek bir duruma gelebilir. O zaman Türkiye'nin olumlu görebileceği bazı gelişmeler olabilir. Türkiye AB ile egemenlik paylaşımında bulunmak konusunda daha dikkatli ve hassas bir ülkedir. Bizim tarihimiz, dinimiz, geleneğimiz farklıdır. İngiltere’de diğer Avrupa ülkelerinde olduğu gibi ırkçılık ve milliyetçilik giderek yükseliyor. İngiltere “Biz Büyük Britanya’yız.” havasında. İslamofobi ve yabancı korkusu çok öne çıkarıldı. Diğer birlik ülkelerinde de İslamofobi kuvvetleniyor.
Avrupa Birliği Avrupa'da barışı sağlamak için Kömür ve Çelik Birliği olarak kurulmuştu. Sonradan Avrupa Topluluğu oldu. Daha sonra da AB’ye dönüştü. Geldiğimiz noktada kuruluş amacından biraz da uzaklaştırıldı. Birlik üyeleri arasındaki dayanışmanın ne kadar az olduğunu anlatan bir durumdur İngiltere’nin ayrılma kararı alması. 20 yıl önce buralara gelineceğini kimse tahmin edemezdi.
Alman Meclisi’nin ‘Soykırım yapılmıştır.’ kararına ne dersiniz? şeklindeki soruya da Şen şöyle cevap verdi. “Ben şu kadarını söyleyebilirim; soykırım denilebilmesi için, niyetin olması lazımdır, planlı bir şekilde bu niyetin hayata geçirilmesi lazımdır. Bir ırkı tamamen yok etme amacına yönelik bir niyetin olması gerekir. Belge ve bilgi olması gerekir. 30 lu yıllarda Wansee Konferansı’nda Almanlar Yahudileri nasıl yok edeceklerine dair bir irade ortaya koydular ve plan yaptılar. Soykırım böyle bir niyet üzerine bina edilir. Ayrıca Nürnberg Mahkemeleri’nde temeli atılan bir Soykırım Hukuku var. Soykırım nedir? tanımı 1948’de yapıldı.
İddia edildiği gibi Osmanlı böyle bir niyet asla gütmemiştir. Savaş sonrası tehcir sırasında zafiyet gösteren subayları mahkeme edip suçlu oldukları tespit edilenleri idam bile etmiştir. Bu da gösteriyor ki Osmanlı soykırım ile suçlanamaz. Alman Meclisi’nin yaptığı oylama hukuki değildir, tarihi belge ve bilgilere dayanmaz, tamamen siyasidir. Soykırım iddiaları 1960’larda başlar. İngilizler Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra İstanbul’u işgal ettiklerinde, Osmanlı subaylarının önde gelenlerini Malta’ya sürgün etmişlerdi. Bunlara “Malta Sürgünleri” de denir. Arşivler ellerinde olmasına rağmen burada mahkeme edilen subayları Ermeni soykırımı ile suçlayacak bir tane belge bile ortaya koyamadılar ve “Malta Sürgünlerini” serbest bırakmak zorunda kaldılar.
Alman Meclisi’nde 637 milletvekili var. Bu milletvekillerinin üçte birinden biraz fazlasının katılımıyla alınan, uluslararası hukukun her türlü şartlarına aykırı olan bu karar yanlıştır, uluslararası hukuka göre de sonuç doğurmaz, hukuksuzdur. Ama bu kararla maalesef Türkiye Almanya ilişkileri kalıcı yara almıştır.” ha-ber.com/Zülfikar Kam/Berlin
Potansiyel olarak elbette yeter. Siyasi olarak sanmıyorum. Diyanet İşleri Başkanlığı (DİB) devletin kurumudur. Her kurum gibi başında bir bürokrat vardır. Devletin din politikasının dışına çıkacak özgürlüğe sahip değildir. Bunun mevcut iktidarla bir alakası yoktur. Geçmiş iktidarlar zamanında da bu böyle olmuştur. Müslüman Türk halkı Dr. Lütfi Doğanlı ve Mehmet Yılmazlı iktidarlara şahitlik etmiştir. Dinimizin tayin ettiği sınırlar çerçevesinde görev yapmak isteyen başkanlar, görevinin bitmesine 2 ay kalsa da görevlerinden alınabilirler.
Bu neden böyle olur: Çünkü bürokratlar dinin buyruklarını halka Allah‘ın istediği gibi indirme yetkisine sahip değildirler. Türkiye’de laiklik Avrupa ülkelerinde uygulandığı gibi uygulanmamaktadır. Devlet dine müdahale etme yetkisine sahiptir. Diyanet İşleri Başkanlığı kurum olarak özerk değildir. Ayrıca siyasi partiler ve iktidarlar da kendilerini sıkıntıya sokacak fetvaların verilmesini istemezler. Legal olmayan oy depolarına ulaşmak için kaygan zeminleri hesap etmek gerekir. Aksi, oy kaybı demektir.
Devrim kanunlarına rağmen tekkeler hâlâ faaliyetlerini sürdürmektedirler: Çünkü, tarikatlar siyasi partilerin oy depolarıdır. CHP Genel başkanı Bülent Ecevit’in Fethullah Gülen’e yakınlığı, Necmettin Erbakan’ın Başbakanlıkta tarikat şeyhlerini ağırlaması, Ahmet Davutoğlu’nun tarikat şeyhleriyle sarmaş dolaş oluşu, CHP’nin sadece oy almak için, çarşaflı kadınlara parti rozeti takma programı düzenlemesi bilinen gerçeklerdendir. Öbür taraftan Atatürkçülerin, laiklik anlayışını din düşmanlığı olarak gören ve kullanan sözde cumhuriyetçilerin de dine karşı olan negatif tavırları malumumuzdur. Bu çığırtkan grubun sokağa dökülmesini de göze alamaz DİB. İşin bir ucu yine iktidara dokunur.
Mesela; sırf yukardaki sebeplerden dolayı DİB, din emrediyor diye, devlet okullarındaki din dersi müfredatına müdahil olamaz. Bu konuda DİB değil Milli Eğitim Bakanlığı amirdir. Din dersi öğretmeni yetiştiren okullar açamaz, kendi personelini yetiştirmek için ilahiyat fakülteleri kuramaz.
Yürürlükte olan daha basit uygulamalara bile son veremez. Mesela, medeni nikâhı müftüler kıysın diye teklifte bulunamaz. Teklifte bile bulunamaz ama, dînî nikâh adı altında nikâh kıyılmasına müsaade eder. Ancak, dînî nikâh diye bir nikâhın olmadığını, resmi otoritelerin kıydığı nikâhın yeterli olduğunu söyleyemez. Bu durumda tarikat çevrelerinin gazabından korkar. Yine ucu iktidara dokunur.
“Resmi nikâhı olmayana dini nikâh kıymıyoruz“ gibi açıklamalarla işi geçiştirmeye çalışır. Berlin’de imamlar dini nikâh kıyıp mehir bile belirleyebiliyorlar. Mehir belirliyorlar ama belirledikleri mehirle ilgili yazılı bir belge düzenleyemiyorlar ve evlilik yürümediği zaman taraflar mahkemeye düşünce şahitlik yapmaktan imtina ediyorlar. Sorulduğu zaman biz dini nikâhı usulen kıyıyoruz diyorlar. Bu konuda şahitlik yapmayan imam ve konuya sessiz kalan Din Hizmetleri Ataşesi bile tanıdı Berlin. Sırf bu yüzden aile faciaları yaşanıyor Berlin’de.
Yıllarca “Zuhr-u âhir namazı uydurma bir namazdır, kılınmasına gerek yoktur.” diyemedi DİB. Son yıllarda yetişen İslâm Âlimlerinin televizyon kanallarından yaptığı açıklamalardan ve de konu ile ilgi yazılan kitapların halk üzerinde yaptığı olumlu etkilerden bunalmış olmalı ki; Din İşleri Yüksek Kurulu, 26.03.2002 tarihinde beklenen fetvayı nihayet verebildi. İzmir pilot bölge olarak seçildi. Beklenen tepkiler hangi ölçekte olacak ona bakıldı ve bu uydurma namaz uygulamadan kaldırıldı. Berlin’e ise bu uygulama 13 sene gecikmeyle 2015 yılında gelebildi. Benim, ha-ber.com internet sitesinde ısrarla yazdığım yazılardan sonra Din Hizmetleri Ataşesi Sayın Bilal Öztürk’ün de gayretli çalışmaları oldu ve uygulamadan kaldırıldı. Tepkiler oldu, sıkıntılı günler geçirildi ama sonuçta uygulamaya son verildi. Demek ki; istenirse halk ikna edilebiliyormuş.
Almanya’daki Din Hizmetleri Müşaviri Sayın Nevzat Yaşar Aşıkoğlu’nun ayağı yere basan ciddi bir açıklamasını duyan var mıdır Almanya’da? Almanya’daki Din hizmetleri Ataşelerinin Kilise yetkilileriyle bir araya gelerek ortak sempozyumlar ve ortak programlar yaptığını duyanlar var mıdır içinizde? Din Hizmetleri Müşavirleri, Din Hizmetleri Ataşeleri ne iş yapar bilenleriniz var mıdır? Eskilerden DİTİB’e bağlı camilerde kongrelerde divan başkanı olurlardı ve hangi camiye kim başkan olacak diye kulisler yaparlardı, programlarda ilahiler okurlar, iftar sofralarında ezan okurlar ve dualar yaparlardı. Aynı alışkanlıklarına devam ediyorlar mı yoksa bu tür alışkanlıklarından vazgeçtiler mi? Ben bilmiyorum.
Bazı Kiliseler harıl harıl ‘Ermeni soykırımı yapılmıştır’ diyerek kiliselerinde açık oturumlar, konferanslar yaparken, filmler gösterirken, başta DİTİB olmak üzere camilerinde konuyla ilgili ortak bir hutbe bile okuyamayan, mitinglere ve yürüyüşlere cemaatlerini yönlendiremeyen ve hatta Anayasa’yı Koruma Kurumu yetkilileri oralarda bizi görmesin, isimlerimiz oralarda geçmesin diye köşe bucak kaçan dini cemaatler var Berlin’de. 300.000’e yaklaşan Türkiyelinin yaşadığı Berlin’de sokaklara, meydanlara 20.000, 30.000 kişi toplanabilseydi, o uyduruk yasa tasarısı meclisten geçmeyebilirdi.
Banka faizleriyle ilgili ayağı yere basan bir açıklaması yoktur Diyanet’in. „Faiz haramdır“ cümlesinden başka telaffuz edilen net bir cümle daha duyulmadı.” Bankanın verdiği faiz, Allah’ın yasakladığı faiz değildir.” denilemedi. Veya “Bankaların verdiği faiz de Allah’ın haram kıldığı faizdir.” , bu da denilemedi. En azından ben duymadım. Böyle bir açıklama yine de fincancı katırlarını ürkütecektir. Fincanların kırılmasından korkulmaktadır.
Kütüb-ü Sitte diye bilinen hadis kitapları ne kadar güvenilirdir? Bu kitaplarda geçen hadisler dini kaynak olarak kullanılabilir mi? Bu konuda net açıklamalar olmadı. Bir hadis ayıklama çalışması yapıldı. Hadislerle İslâm. 7 cilt. Ancak kendi personeli bile Hadislerle İslâm’dan değil yine Kütüb-ü Sitte’den rivayetler okuyorlar. Çünkü tarikat çevreleri ve kendi personelinin çoğu uydurma hadislerden beslenmektedir. Bırakın Kütüb-ü Sitte’yi bazı tarikat çevrelerinin en önemli besin kaynağı Ramuz El-Ehadis’tir. Bu kitapla ilgili bile ciddi denecek bir tavrı yoktur DİB’in. Bu durumda varlıklarını borçlu oldukları Müslüman çevrelerden korkulmaktadır. İşin ucu yine siyasi partilere, iktidara dokunmaktadır.
Ehl-i Kitap konusu Diyanet’in önünde halledilmesi beklenen konulardan en önemlisidir. Bilhassa Avrupa ülkelerinde ekmek gibi su gibi ihtiyaç duyulan bir konudur Ehl-i Kitap fıkhı. Müslüman bir kız Ehl-i Kitap bir erkekle evlenebilir mi? Ehl-i Kitabın kestiği yenir mi? Kilise ’de namaz kılınır mı? Hristiyanlar camilerde ibadet yapabilirler mi? Kâfir kimdir, Ateist kimdir? Tevrat, Zebur ve İncil Kur’an’ın tamamen reddettiği kitaplar mıdır, yoksa tasdik ettiği kitaplar mıdır? Kısaca Ehl-i Kitap bir ülkede İslâm nasıl yaşanır? Ehl-i Kitap olan insanlar için Ahirette kurtuluş ümidi var mıdır? Amel-i Salih ne demektir? Eşcinseller ile ilgili konuda Kur’an ne der? Bu konulara hiç yaklaşılmamaktadır.
Belirli bir süre için Almanya’da bulunan din hizmetleri görevlileri, kendilerini sıkıntıya sokacak konulardan uzak durmaktadırlar. Onların çoğunun amacı suya sabuna dokunmadan Euroları cebe koyarak Türkiye’ye dönmektir. Uzun günlerde oruç ve namaz vakitleri nasıl belirlenecektir? Hicaz bölgesindeki Müslümanlar 12-14 saat oruç tutarken uzun günleri olan coğrafyada yaşayan Müslümanlar 22 saate kadar varan süreyi oruçlu geçirmek zorunda mıdır? Bu da sıkıntılı bir konudur. Buraya da yaklaşamazlar, klimalı odalarda, lüks koltuklarda oturarak inşaat işçilerinin, fabrika işçilerinin, marabaların, fırın işçilerinin çektiği sıkıntıları anlayamazlar. Onları anlamak için empati yapmak lazımdır. Bu işin ucu da legal olmayan kurumlar aracılığıyla siyasi partilere ve iktidara dokunur.
Kurumlara zekât verilir mi? Mali ibadetler için öncelik, ikamet edilen ülke halkı mıdır, yoksa siyasi iktidarların ve yardım kuruluşlarının belirleyeceği uzak ülke halkları mıdır? İkamet edilen ülke halkının ihtiyacı varken o ihtiyaçlar görmezden gelinerek başka ülkelere zekât ve Kurban gönderilebilir mi, evlâ olan hangisidir? Zekât verirken, fitre verirken, kurban verirken miktar tespiti kişinin yaşadığı yer esas alınarak mı yapılır, yoksa zekâtın ve fitrenin ve kurbanın verileceği ülke esas alınarak mı yapılır? Daha sorulması gereken onlarca soru vardır belki.
Bu konularda DİB devlete rağmen/ siyasi partilere ve iktidarlara rağmen fetva verebilir mi? Potansiyel olarak verebilir elbette. Ama önce siyasi partilerin ve iktidarların ve de devletin ayaklarına vurdukları prangadan kurtulmaları gerekir. Bu konuyu görev bilmeleri, sonra sorumluluk almaları ve irade ortaya koymaları sonra da eyleme geçmeleri gerekir. Yoksa sittin sene de geçse, Müslümanların sorunları DİB tarafından masaya yatırılmaz.
Velhasıl sevgili okurlarım, Diyanet İşleri Başkanlığı görevinin bitmesine iki ay kala görevden alınan Ali Bardakoğlu’nun dediği gibi; „Diyanete memur değil, âlim başkan gerek.“ Sonrası gelir.
Sahi, başta DİTİB olmak üzere Almanya’da dini cemaatler ne işe yararlar…
Diese Imsakiye (Fastenkalender) wurde als Vergleich zu Medina nach dem „Ermessens-Verfahren“ erarbeitet. Die Bestimmung des Beginns und das Ende der Fastenzeit sowie Beginn und Ende des täglichen Fastens wird nach dem Ermessens-Verfahren festgelegt.
Die Bewegung des Sonnenauf-und Unterganges in den Ländern Nordeuropas und des Nordpols unterscheidet sich von denen in den Ländern innerhalb des 45. Breiten- und 90.Längengrades.
Dieser Unterschied ist in der Sommerzeit dermaßen groß, dass es kaum Nacht wird. In den Regionen, in denen die Tage länger sind als die Nächte, werden die Fastenzeiten nach dem „Ermessens-Verfahren“ bestimmt.
Bezüglich des „Ermessens-Verfahrens“ sind Sichtweisen sowie Fatwa`s (Rechtsauskunft) von folgenden Gelehrten und Institutionen existent:
Diyanet („Präsidium für Religiöse Angelegenheiten der Republik Türkei), Hanafi- Konfession, Prof.Dr.Süleyman Ateş, Musa Carullah Bigiyev, Prof.Dr.Mehmet Said Hatipoğlu, Reşid Rıza, Prof.Dr.Şaban Ali Düzgün, Prof.Dr.İlhami Güler, Prof.Dr.Abdul Aziz Bayındır’.
Diese Imsakiye wurde für Deutschland unter Berücksichtigung der Sichtweisen der oben genannten Gelehrten vorbereitet. Die Fastenzeit in Deutschland sollte wie in Medina 14 Stunden andauern.
Ramazan geldi hoş geldi. Kur’an bu ayda indirilmeye başlandı. İndirilmeye başladığı ayın bin
aydan daha hayırlı olduğunu da yine kendisi haber verdi. Kur’an; Furkan’dır. Hak işle batılı ayırandır. Hak dediğimiz Kur’an’ın deruhte ettiği buyruklar bütünüdür. Bâtıl, Kur’an dışında kalan her sözdür, eylemdir, ideolojidir. Elbette kutlanacaktır Furkan’ın inişi. Ve Müslümanlar da kutluyorlar. Bizden önce gelip geçen ümmetlere farz kılınan bir ibadet de var bu ay içinde. Oruç ibadeti. Müslümanlar önem verirler oruç ibadetine. Akşamları teravih namazları kılarlar. İftar sofralarında bir araya gelirler. İkramlar yapılır, şenlenir Ramazan geceleri. Dualar okunur, tekbirler getirilir. Hele de gurbetteyseniz iftar sofraları bir başka şenlenir.
Türk Eğitim Derneği
Ben üç ayrı iftara katıldım. İlki Türk Eğitim Derneği’nin organize ettiği iftar. Organizasyon güzeldi. Ezanı müteakip dua edildi ve iftar yemeğine geçildi. Hizmeti gençler yaptılar.
Büyüklere yapılan saygı, unutulmayan ve unutulmaması gereken bir geleneğimiz. Gençleri bu halde görünce geleceğimizden biraz daha emin olabiliyoruz. Yemek duasından sonra, Türkiye Cumhuriyeti Berlin Başkonsolosluğu Din Hizmetleri Ataşesi Ahmet Fuat Çandır’a söz verildi. Çandır yaptığı konuşmada şunları söyledi: “Bugün Müslümanlar bölük pörçük durumdalar. Afrika’da % 15 Müslüman var, arta kalan halk diğer dinlere mensup. Oysa yüzyılın başında tam tersiydi bu durum, bir şeyden koptuk ve bu hale düştük: Kur’an’dan. Kur’an’dan uydurulmuş, hurafelere boğulmuş bir din var elimizde bugün. Kur’an’ın anlattığı dini insanlara anlatmamız gerekli. Müslümanlar birbirlerinin ayağına basmayı bırakmalılar. Müslüman isek diğer Müslümanlarla “empati ” yapabilmeliyiz. Sabah akşam namaz kılmamız bizde olumlu manada bir değişiklik oluşturmuyorsa, yanlış giden bir şeyler var demektir. Hayatımızda değişiklik yapmamız gerekiyor demektir. Ataşelik olarak
Kur’an’la daha iyi tanışalım diye “Her gün bir ayet ” adıyla bir çalışma başlattık. Cemaatimizden o günün ayetini manasıyla birlikte ezberlemesini istiyoruz. Ataşeliğimiz Berlin’de İslami alanda nerede bir ihtiyaç varsa hizmet sunmak, ihtiyacı gidermek üzere kurulmuştur. Çeşitli dernekler din görevlisi talebinde bulunuyor. Berlin’de bulunan bütün dini cemaatlerin taleplerini yerine getirmek, toplumumuzun dini konulardaki sorunlarına yardımcı olmak Ataşelik olarak görevimizdir. Mesela alevi derneklerinin de dede talebi oluyor yardımcı oluyoruz."
Daha sonra Remzi Aru’ya söz verildi.
Aru konuşmasında: “Türk kökenli Milletvekili Cem Özdemir tarafından bir tasarı geldi Federal Parlamento’ya. Parlamento bu tasarıyı kabul etti. Ne tarihi bir belge var ne de mahkeme kararı. Tamamen siyasi bir kabuldür bu. Artık Türklerin kendi göbeklerini kendilerinin kesmesi zamanı gelmiştir. Bir parti kuruyoruz. Almanya’daki tüm azınlıkların sesi soluğu olacak bir parti kuruyoruz. Müjdeyi burada veriyorum. Allianz Europäischer Demokraten (AED). Avrupa Demokratlar İttifakı partisi. Çok güçlü bir ekiple geliyoruz. En az yüzde beş oy oranını hedefliyoruz. Bütün seçmenlere kapımız açıktır.” dedi. Aru konuşmasının devamında, 26 Haziran’da partinin kurucu üyeleriyle birlikte bir basın toplantısı da yapacaklarını ifade etti.
T.C. Berlin Büyükelçiliği
İkinci gün Büyükelçililiğin davetine katıldım. Büyükelçilikte iftar sofrasının kurulmasının
ayrı bir anlamı var. Önceleri buralara mütedeyyin Müslümanlar davet edilmezdi. Şimdilerde başı örtülü bayanlar bile davet edilebiliyor. Elçilikte ezan okunuyor, Kur’an okunuyor, anlamı verliyor dua ediliyor. Arkada küçük de olsa bir mescid bile var. Gönül isterdi ki o mescid minyatür bir cami şeklinde misafirlerini ağırlasın. Belki bir gün o da olur. Belki bir gün Kültürümüzün elçiliğini de yapar.
MÜSİAD
Salı gün Berlin MÜSİAD’ın iftar sofrasına davetliydik arkadaşlarımla birlikte.
Organizasyonda sorun yok. Kucaklaştık dostlarımızla. Berlin MÜSİAD başkanı Veli Karakaya masaları teker teker dolaştı ve hal - hatır sordu. Karakaya iftardan sonra yaptığı konuşmada Ermeni soykırım yasasının Meclis’ten geçmesinin üzerinde yaptığı etkiden kurtulamamıştı. Berlin’deki Türklerin ve onların temsilcileri gibi görünen milletvekillerinin halinden şikâyet etti ve bir fıkrayla Almanya’daki Türklerin durumuna açıklık getirdi:
Efendim, hikâye şöyle,
Bekri Mustafa adında birisi vardır İstanbul’da, hafızdır. Ama hiç ayık gezmez. Küçük Ayasofya Camii’nin önünden geçmektedir. O sırada musallada bir tabut vardır, fakat namazı kıldıracak imam ortalarda yoktur.
Cemaatin, beklemekten canı sıkılır ve başında kavuğu, sırtında cübbesiyle oradan geçen Bekri Mustafa’ya namazı kıldırmak için avluya davet ederler. Bekri Mustafa itiraz eder, direnir. “Yok, ben hoca değilim” der ama nafile. Cenazenin kalkması lazım. Zorla öne geçirirler.
Bekri Mustafa namazı kıldırdıktan sonra tabutun örtüsünü açar ve ölünün kulağına bir şeyler fısıldar. Cemaat, ölüye ne söylediğini merak eder. Bekri Mustafa gülerek cevaplar soruyu: Dedim ki ona: “Eğer sana sorgu melekleri sorarlarsa, yukarda ne var yok diye. Onlara dersin ki; Bekri Mustafa Ayasofya Camii’ne imam oldu. Onlar yukarda ne olup bittiğini anlarlar.”
Evet, Almanya’da yaşayan biz Türklerin hali işte tam da böyle. Almanya’nın halini soran
meleklere Bekri Mustafa’nın göndereceği mesaj muhtemelen şöyle olurdu: Orada sana sorgu melekleri soracaklardır yukarda ne var yok diye, onlara de ki; “Türk kökenli bir Milletvekili yasa tasarısı sunmuştur Parlamentoya ve diğer Türk kökenli Milletvekillerinin de içinde bulunduğu meclisten soykırım kanunu bir Alman Milletvekilin hayır oyuyla geçmiştir”, onlar Almanya’daki Türklerin ne halde olduğunu anlayacaklardır.
Uzun günlerde oruç tutmak durumunda olan Müslümanlar için bir imkân sunduk. İmsakiye hazırladık. Medine’yi esas alarak hazırladık bu imsakiyeyi. 14 saat oruç tutulması gerekiyor bu imsakiyeye göre. Almanya’nın değişik şehirlerinden, Avusturya’dan, Avustralya’dan, Türkiye’den telefonlar aldım. Sosyal medya üzerinden yazanlar oldu. Memnuniyetlerini dile getiren Müslümanlar oldukça fazlaydı. 14 saat oruç tutabilirim. Bu mümkün denildi. Oldukça fazla dua aldım. Medya trafiğine ise sizler de şehid oluyorsunuz. Telefon trafiğine de şahit olan arkadaşlarım var. Gururlandık, hayırlı bir iş yaptığımız için Mevla’mıza şükrettik. Bir kişi bile bu imsakiyeyi esas alarak oruç tuttuysa ne mutlu bize. Sıkıntı içinde olan bir kişinin problemini çözmek ve onu Mevla’sıyla Ramazan ayında buluşturmak. Gerçekten guru verici bir şey. Yapılan bu çalışmanın geç kalmış bir çalışma olduğunu yazan din âlimi arkadaşlarım dostlarım aradı, Türkiye’den Almanya’dan tebrik ettiler. Onore ettiler beni, cesaretlendirdiler.
Bunun yanında karalama kampanyası yapan İlahiyatçı arkadaşlarım da vardı. Algı operasyonu yaparak linç girişimine tevessül edenler bile oldu. Katlime fetva verenler işin cabası. Aşağılayanlar, hakaret edenler, küfredenler... Bazı telefonların organize telefon olduğu belli oluyordu. Göbekten aşağı vuruyorlar, hızlarını alamayınca da ne kadar küfürlü kelime biliyorlarsa sıralıyorlardı. Ramazan ayında yapıyorlardı bunu. Güya oruç ibadetini savunuyorlardı. Asıl orucun susmak suretiyle tutulduğundan habersizdiler bunlar. Belki yüzlerce defa hocalarından Ramazan ayında kalp kırmanın ne kadar kötü bir şey olduğunu duymuşlardır.
Bu arkadaşlar küfredeceklerine yapılan işin yanlış olduğunu, “şu sebepten ötürü” diye delilli ispatlı açıklamalar getirseler, üzerinde konuşma imkanımız olurdu. Berlin’de 20 ye yakın imsakiye var. Hepsinin oruca başlama saati ve bitiş saati farklı. Bu farklılıklar bir hesaba göre de yapılmıyor. Her imsakiye sahibi kendi cemaatine sunacağı imsakiyenin gerekçesini önceden hazırlıyor ve sunuyor. Ancak bu sunumda prensipten ziyade bizim imsakiye en doğru imsakiye mantığı dikte ediliyor. İnsanlar şartlandırılıyor. Bundan dolayı, Berlin’de cemaatlerin oruç bozma ve oruca başlama saatleri farklı. Kimisi saat 01 de imsak yaparken, kimisi 02 de, 03 de ,03.30 da, kimisi 04 de ....oruca başlayabiliyor. İftarları da farklı oluyor bu cemaatlerin 10 dakika, 20 dakika, 40 dakika birbirlerine fark atabiliyorlar. Güya, hepsi doğru bunların. Komedi...
Günümüz Müslümanları camileri parsellemişler, oralara gidip konuşamıyoruz. Farklı seslere tahammülleri olmuyor cemaatlerin. Fikirlerine güvenemiyorlar, belki de bir üye gelen hatibin peşine takılıp gidebilir. Bir üye demek; aidat demek, zekât demek, fidye demek, kurban demek... Camiler cami A.Ş. haline gelmişler. Hocaları da tahsildarları..
Oruç ibadeti ibadetlerden bir ibadettir. Birebir yaratıcı ile muhatap olunan bir ibadet. İnanca taalluk eden bir konu değildir. Ceza da, mükâfat da kişiseldir. Üçüncü bir kişi ile oruç ibadetinin direkt ilgisi yoktur. İnsanların imsak ve iftar konusunda bu kadar gürültü çıkarmalarına sebep olan bir şey yoktur ortada. İnsanlar günün her saatinde yalan söylüyor, küfrediyorlar, zulmediyorlar, yetim hakkı yiyorlar, gıybet ediyorlar, saygısızlık yapıyorlar, faiz yiyorlar, zina ediyorlar, alışverişlerinde hile yapıyorlar, harama helale dikkat etmiyorlar v.s. Bunlar ve benzeri yanlışlıklarla, hatalarla içiçe olan insanlar hedefe nedense konmuyor. Hatta yapılan dolandırıcılıklar, sahtekârlıklar, akıllılık olarak anlatılıyor sohbet arasında. Rüştü Kam bir imsakiye çıkardı diye dünyayı ayağa kaldıran, olmadık hakaretleri yapan o din bezirgânları, yukardaki konularda sus pus oluyorlar. Delikanlı olun biraz, delikanlı...
Müslüman oruç tutmamış,.. tutmasın, eksik tutmuş...tutsun..., sana ne. Seni neden ilgilendiriyor insanların orucu. Toplum için birer virüs olan öbür saydığım buyruklar sizleri ilgilendirmiyor, oruç tutmak veya tutmamak sizleri ilgilendiriyor öylemi? Cevap bekliyorum. Ucuz kahramanlıklarla Müslümanlıklarını ispat etmeye çalışan paryalar, Allah sizleri ıslah etsin.
Hüsnü Aktaş bir ilmihal yazmış, Emanet ve Ehliyet. “Oruç tutmayan öldürülür “ diyor o ilmihalde. Ondan sonra da IŞİD nereden besleniyor diyorlar. İşte buralardan besleniyor. Allah’ın dininde ölüm cezası diye bir ceza yoktur. Sen oruç tutmayanın öldürüleceğini nereden çıkardın behey gafil. Biraz düşünmek lazım.
Rüştü Kam bir imsakiye çıkardı ve uzun günlerde oruç tutmak durumunda kalan insanlara bir imkân sundu. Din âlimi olan zevatın görüşlerini de o imsakiyede yazdı. Niçin bu imsakiyeyi hazırladığını da detaylı olarak açıkladı. Hakkında fetva verildi “katli vaciptir.” Yapmayın Allah aşkına biraz kendinize gelin.
Dünya Müslümanları, sizin gibi aklını kiraya veren insanların yaptığı hatalar yüzünden kan ağlıyor. Sen kalkmışsın bu imsakiyeyi niçin Medine’ye göre hazırladın? İnsanların gönül rahatlığıyla, huzur içinde ibadet etmelerinin önünü niçin açıyorsun? diye beni hesaba çekiyorsun. Sonra da diyorsun ki; ibadet ne kadar zor olursa sevabı o kadar çok olur. Nah olur!
Mekke’deki Müslüman, 13-14 saat oruç tutarken, Almanya'daki ve daha Kuzeydeki ülkelerde yaşayan Müslümanlar hangi suçtan dolayı cezalandırılıyorlar da 19-22 saat oruç tutuyorlar. Bu nasıl bir adalettir izah edebilir misiniz?
Birileri de yazmış sosyal medyaya, ODA TV ye niçin malzeme oluyorsun diyor? “dam başında saksağan vur beline kazmayı”. Kardeşim sen beni konuşturmuyorsun, farklı seslere, fikirlere tahammül edemiyorsun. Adam olsaydın da sen televizyonuna radyona malzeme yapsaydın ya ODA TV nin yaptığını, bana küfretmekle meşgul olacağına. Müslümanlar, Müslümanların sorunlarını görmezden gelirlerse ve de bu soruna ODA TV sahip çıkarsa bu ODA TV nin artısıdır. Ayıbı değildir.
“Allah’ım içimizdeki beyinsizler yüzünden bizleri de helak edecek misin?(Araf 155)
Uzun günlerde oruç
tutmak durumunda olan Müslümanlar için bir imkân sunduk. İmsakiye hazırladık.
Medine’yi esas alarak hazırladık bu imsakiyeyi. 14 saat oruç tutulması
gerekiyor bu imsakiyeye göre. Almanya’nın değişik şehirlerinden, Avusturya’dan,
Avustralya’dan, Türkiye’den telefonlar aldım. Sosyal medya üzerinden yazanlar
oldu. Memnuniyetlerini dile getiren Müslümanlar oldukça fazlaydı. 14 saat oruç
tutabilirim. Bu mümkün denildi. Oldukça fazla dua aldım. Medya trafiğine ise
sizler de şehid oluyorsunuz. Telefon trafiğine de şahit olan arkadaşlarım var.
Gururlandık, hayırlı bir iş yaptığımız için Mevla’mıza şükrettik. Bir kişi bile
bu imsakiyeyi esas alarak oruç tuttuysa ne mutlu bize. Sıkıntı içinde olan bir
kişinin problemini çözmek ve onu Mevla’sıyla Ramazan ayında buluşturmak. Gerçekten
guru verici bir şey.
Yapılan bu
çalışmanın geç kalmış bir çalışma olduğunu yazan din âlimi arkadaşlarım
dostlarım aradı, Türkiye’den Almanya’dan tebrik ettiler. Onore ettiler beni,
cesaretlendirdiler.
Bunun yanında
karalama kampanyası yapan İlahiyatçı arkadaşlarım da vardı. Algı operasyonu
yaparak linç girişimine tevessül edenler bile oldu. Katlime fetva verenler işin
cabası. Aşağılayanlar, hakaret edenler, küfredenler... Bazı telefonların
organize telefon olduğu belli oluyordu. Göbekten aşağı vuruyorlar, hızlarını
alamayınca da ne kadar küfürlü kelime biliyorlarsa sıralıyorlardı. Ramazan
ayında yapıyorlardı bunu. Güya oruç ibadetini savunuyorlardı. Asıl orucun
susmak suretiyle tutulduğundan habersizdiler bunlar. Belki yüzlerce defa
hocalarından Ramazan ayında kalp kırmanın ne kadar kötü bir şey olduğunu
duymuşlardır.
Bu arkadaşlar
küfredeceklerine yapılan işin yanlış olduğunu, “şu sebepten ötürü” diye delilli
ispatlı açıklamalar getirseler, üzerinde konuşma imkanımız olurdu. Berlin’de 20
ye yakın imsakiye var. Hepsinin oruca başlama saati ve bitiş saati farklı. Bu
farklılıklar bir hesaba göre de yapılmıyor. Her imsakiye sahibi kendi cemaatine
sunacağı imsakiyenin gerekçesini önceden hazırlıyor ve sunuyor. Ancak bu
sunumda prensipten ziyade bizim imsakiye en doğru imsakiye mantığı dikte
ediliyor. İnsanlar şartlandırılıyor. Bundan dolayı, Berlin’de cemaatlerin oruç
bozma ve oruca başlama saatleri farklı. Kimisi saat 01 de imsak yaparken,
kimisi 02 de, 03 de ,03.30 da, kimisi 04 de ....oruca başlayabiliyor. İftarları
da farklı oluyor bu cemaatlerin 10 dakika, 20 dakika, 40 dakika birbirlerine
fark atabiliyorlar. Hepsi doğru bunların. Komedi...
Günümüz Müslümanları
camileri parsellemişler, oralara gidip konuşamıyoruz. Farklı seslere
tahammülleri olmuyor cemaatlerin. Fikrine güvenemiyorlar, belki de bir üye
gelen hatibin peşine takılıp gidebilir. Bir üye demek; aidat demek, zekât
demek, fidye demek, kurban demek... Camiler cami A.Ş. haline gelmişler.
Hocaları da tahsildarları..
Oruç ibadeti
ibadetlerden bir ibadettir. Birebir yaratıcı ile muhatap olunan bir ibadet.
İnanca taalluk eden bir konu değildir. Ceza da, mükâfat da kişiseldir. Üçüncü
bir kişi ile oruç ibadetinin direkt ilgisi yoktur. İnsanların imsak ve iftar
konusunda bu kadar gürültü çıkarmalarına sebep olan bir şey yoktur ortada.
İnsanlar günün her
saatinde yalan söylüyor, küfrediyorlar, zulmediyorlar, yetim hakkı yiyorlar,
gıybet ediyorlar, saygısızlık yapıyorlar, faiz yiyorlar, zina ediyorlar,
alışverişlerinde hile yapıyorlar, harama helale dikkat etmiyorlar v.s. Bunlar
ve benzeri yanlışlıklarla, hatalarla içi işçe olan insanlar hedefe nedense
konmuyor. Hatta yapılan dolandırıcılıklar, sahtekârlıklar, akıllılık olarak
anlatılıyor sohbet arasında.
Rüştü Kam bir
imsakiye çıkardı diye dünyayı ayağa kaldıran, olmadık hakaretleri yapan o din bezirgânları,
yukardaki konularda sus pus oluyorlar. Delikanlı olun biraz, delikanlı...
Müslüman oruç tutmamış,.. tutmasın, eksik tutmuş...tutsun..., sana ne. Seni
neden ilgilendiriyor insanların orucu. Toplum için birer virüs olan öbür
saydığım buyruklar sizleri ilgilendirmiyor, oruç tutmak veya tutmamak sizleri
ilgilendiriyor öylemi? Cevap bekliyorum. Ucuz kahramanlıklarla
Müslümanlıklarını ispat etmeye çalışan paryalar, Allah sizleri ıslah etsin.
Hüsnü Aktaş bir
ilmihal yazmış, Emanet ve Ehliyet. “Oruç tutmayan öldürülür “ diyor o
ilmihalde. Ondan sonra da IŞİD nereden besleniyor diyorlar. İşte buralardan
besleniyor. Allah’ın dininde ölüm cezası diye bir ceza yoktur. Sen oruç
tutmayanın öldürüleceğini nereden çıkardın behey gafil. Biraz düşünmek lazım.
Rüştü Kam bir
imsakiye çıkardı ve uzun günlerde oruç tutmak durumunda kalan insanlara bir imkân
sundu. Din âlimi olan zevatın görüşlerini de o imsakiyede yazdı. Niçin bu
imsakiyeyi hazırladığını da detaylı olarak açıkladı. Hakkında fetva verildi
“katli vaciptir.” Yapmayın Allah aşkına biraz kendinize gelin. Dünya
Müslümanları, sizin gibi aklını kiraya veren insanların yaptığı hatalar
yüzünden kan ağlıyor. Sen kalkmışsın bu imsakiyeyi niçin Medine’ye göre
hazırladın? İnsanların gönül rahatlığıyla, huzur içinde ibadet etmelerinin
önünü niçin açıyorsun? İbadet ne kadar zor olursa sevabı o kadar çok olur
diyorsun. Nah olur!
Mekke’deki
Müslüman, 13-14 saat oruç tutarken, Almanya'daki ve daha Kuzeydeki ülkelerde
yaşayan Müslümanlar hangi suçtan dolayı cezalandırılıyorlar da 19-22 saat oruç
tutuyorlar. Bu nasıl bir adalettir izah edebilir misiniz?
Birileri de yazmış
sosyal medyaya, ODA TV ye niçin malzeme oluyorsun diyor? “dam başında saksağan
vur beline kazmayı”. Kardeşim sen beni konuşturmuyorsun, farklı seslere,
fikirlere tahammül edemiyorsun. Adam olsaydın da sen televizyonuna radyona
malzeme yapsaydın ya ODA TV nin yaptığını, bana küfretmekle meşgul olacağına.
Müslümanlar, Müslümanların sorunlarını görmezden gelirlerse ve de bu soruna ODA
TV sahip çıkarsa bu ODA TV nin artısıdır. Ayıbı değildir.
“Allah’ım
içimizdeki beyinsizler yüzünden bizleri de helak edecek misin?(Araf 155)
Allah Ramazan ayında oruç tutmayı farz kılmıştır. Önceki ümmetlere de farz kılmıştır. Oruç ahlaki boyutu olan bir ibadettir. Amaç; kulların, süresi belli olan zaman içinde yemekten, içmekten ve cinsellikten uzak durarak arzularının frenlenmesi ve bu sayede empati kurabilme kabiliyetinin geliştirilmesidir. Ahlaki yücelişi sağlamaktır, nimetlerin kadir kıymetinin bilinmesidir, şükredebilme şuurunun oluşmasını sağlamaktır, paylaşımcılık şuuruna varabilmenin önünü açmaktır. Bireyi eğiterek toplumsal dayanışmayı üst seviyeye taşımaktır. İnsanı kötü alışkanlıklardan korumaktır, kötü alışkanlıkları varsa o alışkanlıklarından temizlemektir. Oruç tutarak kişi arınacaktır. Kendisine çeki düzen verecektir. Kendisini yeniden inşa edecektir. Aç ve susuz kalmanın anlamı bu olmalıdır. „ Siz ey imana ermiş olanlar! Oruç, sizden öncekilere farz kılındığı gibi sayılı günlerde size de farz kılındı, ki Allah'a karşı sorumluluğunuzun bilincine varasınız. (Bakara 183)
Bakara suresinin 184’üncü ayetinde özel durumları dolayısıyla oruç tutamayacak Müslümanlara öğütler vardır. „Ancak sizden kim, hasta veya seyahatte olursa diğer zamanlarda (aynı gün sayısı kadar oruç tutmalıdır); ve (bu gibi hallerde) gücü yetenlere bir muhtacı doyurarak fidye vermek, bir yükümlülüktür. Her kim, yapmaya yükümlü olduğundan daha fazla iyilik yaparsa kendisine iyilik yapmış olur; zira oruç tutmak kendinize iyilik yapmaktır -keşke bunu bilseydiniz.“
Bu öğütlere rağmen oruç tutmanın daha faydalı olacağının altı özellikle çizilmektedir. Öte yandan, oruç tutamayacak derecede özel durumları olanlar geçici bir süre için oruçtan muaftır. Ancak bu özel durum sona erince orucun tutulması gerekir. „Kur'an, insanoğluna bir rehber, bu rehberliğin apaçık bir delili ve doğruyu yanlıştan ayırt edici bir ölçü olarak (ilk defa) bu Ramazan Ayında indirilmiştir. Bundan dolayı, sizden kim bu aya erişirse onu baştanbaşa tutsun. Ancak hasta veya seyahatte olan, başka günlerde (aynı sayıda oruç tutsun). Allah sizin için kolaylık diler, zorluk çekmenizi istemez; ama (belirlenen günlerin) sayısını tamamlamanızı ve size doğru yolu gösterdiğinden dolayı Allah'ı yüceltmenizi ve (O'na) şükretmenizi (ister).“(Bakara 185)
Anlaşılan odur ki; orucu sağlıklı insanlar tutacaktır. Sağlıklarını bozacak bir durumla karşılaşanlar bu şartların ortadan kalkması halinde oruç tutacaklardır. SAĞLIKLI İNSANLARA FARZ KILINAN ORUÇ İNSANLARIN SAĞLIĞINI BOZMAYA VESİLE OLMAMALIDIR. Çalışma şartları, coğrafi şartlar, yol durumu, psikolojik durumlar, hastalıklar gibi kişiyi sıkıntıya sokacak şartlar İNSAN SAĞLIĞININ BOZULMASINA VESİLE OLACAK ŞARTLARDIR. Oruç tutmak için bunlar ve benzeri şartlar zorlanmayacaktır. Çünkü Allah kullarına kolaylıklar diliyor, onların zorluk çekmelerini istemiyor. buyruk böyledir. Oruç gündüz tutulacaktır ve belli bir zamanda başlanacak, sonra da belli bir zamanda sona erecektir.
Zaman tespiti Medine’de yaşayan insanların kolayca anlayabilecekleri şekilde yapılmıştır Kur’an’da. Medine Ekvator’a yakın bir coğrafyadadır. Gecesi ile gündüzü arasında fazla fark olmayan coğrafyadır orası. Müslüman Arap, güneşin doğmasına yakın yemekten -içmekten ve cinsellikten uzaklaşmaya karar verecek ve güneşin batmasıyla da yasakları kaldıracaktır. Geceleri yasak yoktur. „(Gündüz) tutulan oruçtan sonraki gece boyunca kadınlarınıza yaklaşmanız helaldir: onlar sizin için bir elbise gibidirler ve siz de onlar için bir elbise gibisiniz. Allah bu konuda kendinizi sıkıntıya sokacağınızı bilir; bu yüzden O size mağfiret ile yönelmiş ve bu zorluğu üzerinizden kaldırmıştır. Şimdi öyleyse onlara yaklaşabilir ve Allah'ın sizin için uygun gördüğünden yararlanabilirsiniz ve gecenin karanlığından tan yerinin aydınlığı fark edilinceye kadar yiyip içebilirsiniz. Sonra gece çökünceye kadar oruca devam edersiniz. Ama mescitlerde itikâfta iken kadınlara yaklaşmayın. Bunlar Allah'ın koyduğu sınırlardır: O halde bu sınırları ihlal etmeyin: (işte) böylece Allah mesajlarını insanlara açıklıyor ki, O'na karşı sorumluluklarının bilincinde olabilsinler.“(Bakara 187)
Tarif edilen zaman, Arabın kolayca başlangıcının ve bitişinin tespitini yapılabileceği bir zamandır. Bu süre sağlık açısından, çalışma hayatı açısından sorun doğurmayacak bir süredir. Arap halkı bunu anlamıştır. Fakat, gündüzleri uzun olan ve hiç gecesi olmayan yerlerde bu tespit nasıl yapılacaktır? Sorun burada başlamaktadır. Ancak bu bölgelerdeki sıkıntı orucun nasıl tutulacağı ile ilgili değil, süre tespitinin nasıl yapılacağıyla ilgilidir. Oruca ne zaman başlanacak ve ne zaman iftar edilecektir. Sorun buradadır. İşte burada hemen insan aklı devreye girecektir. Orucun farz kılınma gayesi ve oruç tutarken tavsiye edilen kolaylıklar „ Allah zorluk çekmenizi istemez, o sizin için kolaylıklar diler“ uyarısı o yöre insanına yol gösterecektir.
Kur’an’ın ilk muhatabının oruç tuttuğu süre esas alınarak, yerel tespitler yapılacak ve oruç tutulacaktır. Yukardaki ayetlerden anladığımız; insanların aç kalması susuz kalması değil, empati yapabilme kabiliyetinin geliştirilmesidir. Allah’ın istediği budur.
Almanya bu ülkelerden biridir. Yaz aylarında gündüz uzundur Almanya’da. Burada yaşayan Müslümanlar Medine’yi esas alarak oruç sürelerini kendileri tespit etmelidirler ve Medine’deki süreyi koruyarak, sadece sürenin başlangıcına ve ne zaman sona ereceğine kendileri karar vermelidirler. Aksi olursa ibadet işkenceye dönüşür. İnsan sağlığına zarar verilir. İnsanların takatleri kesilir. Oruç tutmak için hastalık raporları almak durumunda kalan insanlar olabilir. Bu sahtekârlık olur. Allah kendisine ibadet yapsın diye, insanların sahtekârlıklarına göz yummayacaktır. Allah‘ın gözüne girmek için, kul hakkı çiğnenmemelidir, Allah buna müsaade etmez.
Berlin’de bu Ramazan’da(06 Haziran-06 Temmuz 2016) neredeyse 20 çeşit imsakiye var. Her bir cemaate ait ayrı zamanları gösteren imsakiyeler bunlar. cemaatler, kendi farklılıklarının fark edilmesi için düzenlenmişler bu imsakiyeleri. Kimisi imsakı 01.05 de başlatıyor, iftar 21.40 da. Kimisi 03.30 – 21.30 arası, kimileri de 10 dakika 20 dakika 40 dakika, 1 saat, 2 saat ara ile imsak ve iftar zamanını belirlemişler. Hepsinde keyfilik var, bir esasa göre düzenlenmemiş, tutarlılık yok. Bu durumda önce iftar eden sonra iftar edene göre orucunu bozmuş oluyor: Çünkü, ona göre daha iftar olmamıştır. Bu imsakiyeler ayetin ruhuna uygun olarak hazırlanmamışlar. Medine’de Arap 14 saat oruç tutarken, Almanya’daki Müslümanın 17 saat, 19 saat 20 saat, başka bazı ülkede 22 saat oruç tutulması Allah’ın ahlakiliği ile bağdaşmaz. Allah zalim değildir. Bilgisiz de değildir. Yarattığı dünyayı tanır, unutkan da değildir. Adaleti emreder. Medine’deki Müslüman’a torpil yapmaz. Almanya’daki, Kutuplardaki Müslümana ’da düşman değildir, adaletsiz davranmaz, ona zulüm yapmaz. Yukardaki ayetlerde zulüm yapmayacağını da açık bir dille ifade etmiştir.
Sorun, Allah’ın değil insanların ahlakilik sorunudur. Sorun, ibadet yaparken şartlar ne kadar zor olursa o kadar çok sevap alınacaktır gibi bir anlayışa sahip şizofren kafaların sorunudur, bu kafaları sorgulamayan, kafalarını kiraya veren sürülerin sorunudur. Allah‘ı ta’n etmenin anlamı yoktur. „Aklınızı çalıştırmazsanız sizi pislik içinde bırakırım“ diyen bir yaratıcı yapılması gerekeni yapmıştır. „ İçimizden birtakım dar kafalıların yaptıklarından ötürü bizi yok edecek misin Allah’ım?(Araf 155)
Medine esas alınarak hazırlanmış bir imsakiye sorunları kökünden çözecektir. Bu bir usuldür. Tutarlı bir usuldür. Gerekçeli bir usuldür. Dünyanın neresinde bir Müslüman varsa, bu imsakiye onun elinden tutacaktır. Yapacağı tek şey zaman tespitini yaparak orucun süresini başlatmaktır. Allah her şeyi en iyi bilendir.
-Tarih boyunca “Yorum” adı altında Kur’an’ı yordular-
Rüştü Kam
Ha-ber.com
Türk Eğitim Derneği’nin (TED)organize ettiği 6.Eğitim
Kampı’nda (20-22 Mayıs 2016) İlhami
Güler’i dinledik. Kampa 70 kişi katıldı. 3 gün devam etti. 4 oturum yapıldı.
Birinci oturumda: Terör-Şiddet ve Barış arasında İslam,
ikinci oturumda: Sünniliğin 7 büyük yanlışı, üçüncü oturumda: Kültür/Antropoloji
ve Teoloji arasında İslâm. Dördüncü oturumda: Tarih boyunca “Yorum”
adı altında Kur’an’ı “Yorma” stratejileri işlendi. Sunumlardan
sonra sorular soruldu cevaplar alındı.
Konusuna hâkim, üretken, dinamik, ezberci
değil; ezber bozan bir ilim adamı İlhami Güler.
Hatır için söz söylemiyor. Kur’an’ın ve Peygamber’in iyi
anlaşılamamasından şikâyetçi. Dördüncü oturumda, Müslümanların Kur’an’ı yorum
adı altında yorduklarından bahsetti ve bu süreçte yapılan 3 hatanın altını
çizdi. Bu hataları şu şekilde özetlemek mümkün:
Birinci hata, Kur’an’a Kelam-ı Kadim
denildi ve böylece Kur’an ilahileştirildi. Allah gibi oldu, kadim olunca böyle
olur. Bu anlayış Hz. İsa’nın da ilahi olmasını gerektiren bir anlayıştır. O
takdirde Müslümanların, Hristiyanların iddiasını kabul etmeleri gerekir. Onlar
da Hz. İsa’nın ilahi olduğundan başka bir şey söylemiyorlar. Bu anlayış
Müslümanların çelişkisidir.
Oysa Kur’an, Allah’ın Cebrail vasıtasıyla,
insan diliyle, insan aracılığıyla, insan aklıyla, insanlara (Araplara)
hitabıdır. Yani Mahlûktur. Yaratılmıştır.
İkinci hata, Hitabın Araplara
olduğu açıkken, hitabı bütün insanlığa
yorma anlayışıdır. Bu Kur’an’ı yormadır, yanlıştır. Arabın bilmediği hiç bir
şeyden Kur’an bahsetmez: Çünkü, ilk muhatabı Araptır Kur’an’ın. Mesela Kur’an,
köle ile efendi eşit değildir, o halde nasıl Allahla Putları bir tutuyorsunuz der
ve Arabın hayatından onlara örnekler verir. Kur’an’ın derdi önce Kendisi’ni
Arabın anlamasıdır: “O size kendi hayatınızdan örnek getirir: Sağ elinizin sahip olduğu
kimseleri size verdiğimiz rızık üzerinde (tam yetki sahibi) ortaklarınız olarak
görmeye ve böylece (onlarla) bu hakkı eşit olarak paylaşmaya razı olur musunuz?
Ve (daha güçlü olan) emsallerinizden korktuğunuz gibi onlar(a danışmadan o
hakkı kullanmak)tan korkar mısınız? İşte akıllarını kullanan insanlara
mesajlarımızı böylece açıklarız...” (Rum 30/28).
Bir başka yerde Allah rahimlerde olanı bilir
deniliyor, Arapların bilmediği ortamda söyleniyor bu söz ve Allah söylüyor: “Son Saat'in ne zaman geleceğini yalnız
Allah bilir; yağmuru yağdıran O'dur; rahimlerde yer alanı (yalnız) O bilir; Hâlbuki
kimse yarın ne kazanacağını ve hangi topraklarda öleceğini bilmez. (Yalnız)
Allah, her şeyi bilen ve her şeyden haberdar olandır.”(Lokman 31/34)
Bu söz bugünkü
insana söylense anlamsız olur. Bugün rahimde olanın cinsiyeti dahi biliniyor.
3 vakitte çocuklarınız ve köleleriniz izin
istemeden odalarınıza girmesinler. Günümüzde öğle öncesi kimse yoktur evde, ama Arabın evinde vardır: “Meşru şekilde sahip olduğunuz kimseler,
içinizden henüz ergenlik çağına varmamış olanlar, günün şu üç vaktinde, sabah
namazından önce, gün ortasında soyunup dinlenmeye çekildiğiniz zaman ve yatsı
namazından sonra yanınıza girmeden önce sizden izin istesinler; bu üç vakit mahremiyetinizin
korunmasız olabileceği vakitlerdir.” (Nisa 24/58)
Üçüncü hata, 2.yy dan
itibaren Kur’an’ın basit olması Müslümanlara
acayip geldi ve gelmeye başladı. Müslümanlar
Kur’an’ın anlamının basit olmasını kabullenemediler. Kur’an anlaşılamaz, ulaşılamaz
bir kitap olmalıydı onlar için. Kur’an mücmeldir(kapalıdır) denildi. Açık
olduğunu bildiren birçok ayet olmasına rağmen böyle denildi.
Buradan hareketle kurulan 3 tezgâhtan
bahsedebiliriz. 1-Sufilerin tezgâhı (Zahir, Batın) tezgahıdır. Kur’an’ın bir
zahiri bir de batıni manası var dediler ve Kur’an’ı yordular. 2- Kelamcıların
tezgâhı (Muhkem, Müteşabih) dediler ve Kur’an’ı yordular. Oysa Kur’an’da 50
kadar muhkem ayet vardır. 3- Fakihlerin tezgâhıdır(kıyas)
onlar da kıyas dediler Kur’an’ı yordular. Kıyas tezgahıyla helalleri haram,
haramları helal kılmak zor olmadı. Hukuk alanında da birçok zorlamalarda bulundular.
Yani, kıyas istismar mekanizması oldu.
Evet, Allah, Ed-Din mesajıyla sırf Araplara
sorumluluk yükledi. Onlar ilk muhataptır: Çünkü, çocuklar, köleler, erler
(Askerler) sorumluluğu direk sözden alırlar. Yani hitaptan.
Diğerleri
ise sorumluluğu idrakten alırlar ihbardan alırlar. Sonradan gelenlerin
sorumluluğu idraktendir, ihbardandır. İslam’ın evrenselliği ikinciden doğuyor.
Yani ihbardan, idrakten.
Bu
kitap insanlığın sorununu çözer ve çözecek güçte ve kabiliyettedir. Kur’an’da
değildir sorun. Sorun anlama sorunudur. Ehil olmayanların Kur’an’ı yorma hakkı
yoktur. Yarım molla dinden eder, yarım doktor candan eder derler. Doğrudur. Müslümanların
krizi görüp, Kur’an’a dönüş zamanı çoktan gelmiştir. Kaynağa dönmek gerekir. 1400
sene önce inen kitabın 1400 sene sonra anlaşılabilmesi ilmi birikim gerektirir. Bu konuda ilahiyat fakültelerine çok görevler
düşüyor. Bu iş ciddi uzmanlık gerektirir. Çiftçinin tarihi yorma hakkı yoktur. Bu
sözlerimden Kur’an’ı okumayın anlamı çıkmasın.
25 Eylül 1933’te Burdur'da doğan Mehmed Said Hatiboğlu, ilk ve ortaokulu Burdur'da okudu. Lise eğitimine İzmir Atatürk Lisesi'nde başladı ve Antalya'da bitirdi.
1954-1958’de İlahiyat Fakültesi'nde okudu.
1959 başında Prof.Dr. Tayyib Okiç'in "Hadis Asistanlığı'na tayin edildi.
1962’de "İslami Tenkid Zihniyeti ve Hadis Tenkidi'nin Doğuşu" isimli teziyle Doktor, 1967’de "Hz.Peygamber'in Vefatından Emeviler'in Sonuna Kadar Siyasi-İçtimai Hadiselerle Hadis Münasebetleri" teziyle Doçent, 1978 de "İslam'da İlk Siyasi Kavmiyetçilik: Hilafetin Kureyşliliği" teziyle Profesör oldu.
Din İşleri Kurulu (DİB) Üyeliğinde bulundu. Ankara İlahiyat Fakültesinde Hadis Kürsüsü Başkanlığı yürüttü.
Basılı Eserleri: Hilafetin Kureyşliliği, Müslüman Kültürü Üzerine, Kur’an ve Tarihsellik Yazıları, Şerefu Ashâbi’l-Hadîs tahkîki ve çeviriler.
Burdur civarının meşhur âlimlerinden Hatib Hoca lâkablı Mehmed Re’fet Efendi’nin oğlu olup, İslami hayatın canlı olarak yaşandığı, odalarının sayısız kitabla dolu olduğu, cemaatle namaz kılınan bir evde büyüyen Mehmed Said Hatiboğlu hocamızla “geçmişten geleceğe” sohbetimize, babası ile başlıyoruz.
CHP Yönetiminin Varlığından Rahatsız Olduğu Alim: Hatib Hoca
Hatib Hoca’nın ilim mecrasına girişini şöyle anlatıyor Hatîboğlu Hoca: “Babam rüştiyeyi bitirip medreseye girmeden önce, semerci ustası olan babası, onun tüccar olmasını murad ettiğinden cebine birkaç altın koyarak İstanbul’a göndermiş, mal alsın diye. Babam da elindeki paranın tamamıyla kitab alıp dönmüş...” Mahmud Bey Medresesini bitiren Hatib Hoca, Burdur Müftüsü olan hocası Halil Efendinin delaletiyle camilerde Hatiblik ve vaizlik yapmaya başlar. 1928’de Müftü Efendinin vefatı üzerine müftü vekili olur; o günlerde müftüler seçimle tayin edildiğinden Müftülüğe aday olur ve seçimi kazanır. Ancak Hatib Hoca, 1932’de “görülen lüzum üzerine” Şebinkarahisar’a tayin edilir. Hatîboğlu Hoca, babasının neden Burdur’dan uzaklaştırıldığını, ancak yakınlarda Diyanet arşivini didik didik ederek öğrenebilmiş: “Meğer” diyor Hatiboğlu Hoca; “Halk Partisinin Genel Sekreteri Recep Peker Burdur’a gelmiş, partinin Burdur yönetimi Peker’e demiş ki, ‘Bu Hatib Hoca Burdur’da olduğu sürece bizim burada gelişmemize imkan yok; Hocayı gönderin buradan.’ Tabi, babam onların heveslerini kursaklarında bırakmış, görevinden istifa edip Burdur’da kalmış, vaizlik ve hatiblik yapmış.”
On yıl kadar sonra yine Müftü Efendinin ölümü üzerine seçim yapılır ve halkın teşviki ile aday olan Hatib Hoca en çok oyu alır; ama Diyanet onu değil, daha az oy alan diğer adayı müftü tayin eder. (‘Demek ki, mevcud YÖK uygulamasının evveliyatı buradan başlıyor’ diye bir durum tesbiti yapıyoruz birlikte.) Bu durumu kendilerine yediremeyen Burdurlular Ankara’ya Diyanet merkezine gelip haklarını ararlar. O sıra Diyanet İşleri Başkanı Şerafettin Yaltkaya ise de tayinlerde etkili olan Ahmet Hamdi Aksekili merhumdur. Burdurlulara der ki; “Ben Hatib Hoca’nın ilmini, değerini, kadrini sizden daha iyi bilirim; fakat şimdi bize ilim lazım değil, sükûnet lazım. Ben burada oldukça Hatib Hoca Burdur’a müftü olamaz.” Bu arada parantez içi; Osman Yüksel Serdengeçti merhumun akrabası olan Aksekili’ye çok kızdığını, zira zamanın yönetimine hiç itiraz etmediğini; elbette Din’e büyük hizmetleri olan bu zâtın ancak ölümünden on-onbeş gün önce verdiği bir beyanatta mevcut duruma dair zehir-zemberek panorama çizdiğini söylüyor Hatiboğlu Hoca ve ekliyor: “Demek ki, babam ‘sükûneti bozan’ adamdı.” Babasının hem CHP yönetiminin hem de Diyanetin huzurunu kaçırmasını ise şöyle izah ediyor hocamız:
“Rahmetli babam, Şebinkarahisar’a tayin üzerine istifa ettiği sıralar Rizeli Tahir Efendi isminde bir zât gelmiş ve ona, Hanefi fıkıh kaynakları ile yetinmeyip İbn Teymiye, İbn Hazm, İbnu’l-Kayyım, Şevkani gibi zevatın kitablarını okumasını tavsiye etmiş. Bunun üzerine babam bütün bu kitabları getirtip okumaya başlamış. Bu kitabların hepsi oturma odamızdaydı ve babam hep bunları okurdu. Kanaatim o ki, babam bu kitablarda ortaya konulan ‘Dini, yani Kitab ve Sünnet üzerine bina edilmiş İslâm’ı, dolayısıyla bir tek mezhebe bağlı kalmama şeklindeki Selefiliği ilk kez Burdur’da başlatan insandır ve bu durum birilerini rahatsız etmiştir.”
Hatib Hoca’nın Kütübhanesine Sahib Çıkma
Kararıyla Başlayan İlim Yolculuğu
Merhum Hatib Hoca, sürekli meşguliyeti sebebiyle çocuklarının öğretimine vakit ayıramaz; ikiz kardeşi Ahmed'le birlikte Mehmed’i, tanıdığı bir mahalle hocasına gönderir. Kur'an okumayı, rahmetli Hâfız Ömer Efendi'den öğrenirler. “Kardeşim Ahmed’le birlikte, Kur’ân-ı Kerimleri koltuğumuzun altına gizler; hocaya giderdik” diyor ve devam ediyor Hatiboğlu Hoca; “Kur’ân’ı yağmurdan mı gizliyordunuz, diyeceksiniz. Hayır, o yıllarda Kur’ân okumak, okutmak yasak; ihbar edilmekten korkuyorduk. Ezanlar Türkçe okunuyordu. Biraderim Ahmed’le birlikte minarelere çıkıp ‘Tanrı uludur’ diye çok ezan okuduğumuzu hatırlıyorum. Hatta bizim oralarda şöyle bir söz vardır; ‘Tanrı uludur, o kadar uludur ki, herkesi ulutur’. 1950’lere gelinceye kadar, dini hayat böyle yasaklı, kısıtlı idi.”
Söz Şeflik Devrinin yasaklarından açılınca, o yılları ve öncesini inceleyen Geodhart Jashke’nin Yeni Türkiye’de İslâmlık isimli eserine yaptığı tenkidi hatırlıyor: “Kitabtaki yanlış ve eksik noktalar ilk bakışta dikkatimi çekti. Bir çok yer Türkçe çeviride atlanmış geldi bana. Halazadem Kelam Profesörü Cihat Tunç Almanca bilir; ona bahsettim. Hemen rahmetli Tayyib Hocamdan kitabın Almanca aslını getirip baktık. Mesela kitabın Almanca’sında İnönü hakkında söylenen şu söz Türkçe’sinde yok: ‘İsmet Paşa, hayatında İslamiyet lehinde hiçbir şey söylememiş ve yapmamıştır’. Alman bunu yazıyor, bizimkiler çıkarıyor.” Hatîboğlu Hocamızdan bu kitabın tenkidini isteyen Ankara’daki bir yayınevi, yazıyı Jaskhe’ye ulaştırmış. Alman yazar da hocamıza bir teşekkür yazısı göndermiş. Tenkidlerin hepsinin gerçek olduğunu belirten Jaskhe, sonraki baskılarda bu hususların değişmesini istemiş. CHP’nin bazı camileri sattığını deliller göstererek yazdığını, ama Türkçe baskıda bunların çıkarıldığını özellikle vurgulamış. Hatîboğlu Hoca, yeri gelmişken, rahmetli babasının Burdur’da satılan camilerden birini satın alıp halka bağışladığını hatırlatıyor.
Hatîboğlu Hoca henüz 12 yaşındayken, 1945'te babası Hatib Hoca kısa bir hastalığın ardından vefat eder. O sırada sanat okulunda okuyan ve mühendis olmayı hedefleyen Hatiboğlu, babasının bıraktığı zengin kitablığa sahip çıkabilmek için, ailenin tensibiyle sanat okulunun ikinci sınıfından ayrılır ve ortaokula tekrar birinci sınıftan başlar. O yıllarda kitablara ve kitablıklara sahip çıkmak çok önemlidir. Hocamızın aktardığına göre, kitabları okuyacak, değerini bilecek kimse olmadığından, bazen hanımlar turşu küplerine kapak yaparlarmış onları, kimileri de kalabalık etmesin diye atarlarmış evlerinden. Bir hocaefendi vefat edince, alıp okumak isteyenlere haber salınır, gelip alırlarmış. “Ahmed’le birlikte böyle bir kitablığa gidip epey kitab seçmiştik; keşke hepsini alsaymışım” diyor Hatiboğlu Hocamız.
Babası Hatib Hocanın kitab merakı hakkında, onun ölüm yatağındayken tanık olduğu bir hatırayı şöyle naklediyor Hatîboğlu: “Hacca gidenler babama uğrar; helalleşir, nasihatlerini alırlardı. Hacca niyetlenmiş Burdurlu bir tüccar da eve gelip babama, oradan istediği bir şey olup olmadığını sordu; o da ‘filan alimin şu kitabının devamı çıkacaktı, eğer çıkmışsa onu alıp getiriniz’ dedi. Birkaç gün sonra vefat edecekmiş, ne bilirsin!”
Son derece celadet sahibi bir insan olan Hatib Hoca’nın okuduğu hutbeler de meşhurdur. Hatîboğlu Hoca babasının heyecanlı hutbelerinin halkı etkilediğini, cemaatin yollara taştığını ve hutbe sonunda kendisinin sırılsıklam ter içinde kaldığını söylüyor.
Milli Mücadele yıllarında Burdur Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti Başkanlığı ve İane Komisyonu Başkanlığı da yapmış olan Hatib Hoca, hem Burdur halkının hem de bölge ve Türkiye insanının, ilim çevrelerinin de tanıdığı, değer verdiği bir simadır. O yıllarda, yörenin ünlü Demirci Efe’si, aldığı yalan beyanlar üzerine bir gün Hatib Hoca’yı çağırır, o da hiç tereddüt etmeden gider. Herkes ‘eyvah, gitti bizim hoca’ diye düşünürken, Hatib Hocanın konuşmasına ve vakarına hayran kalan Demirci Efe, ona belindeki altın kabzalı silahını ve deri yeleğini hediye edip gönderir. Yine, aslen Burdurlu ve Mehmet Akif’in damadı olan Ömer Rıza Doğrul Burdur’a geldiğinde onu ziyaret edermiş; hatta hocayı İstanbul’a götürmek için çok uğraşmış. Hatib Hoca’yı, Kur’ân ve Sünnete dayalı İslam anlayışını kitab haline getirmesi için çok teşvik etmiş. Hoca bu kitabı yazmaya başlamış ama ömrü yetmemiş. Ö.Rıza Doğrul, yazılan kadarını çocuklarından istemiş; kendisi -o sıralar sağcı ve Almancı denen- Cumhuriyet gazetesinde yazdığından, bu kitabı ‘Ana Kaynaklarıyla İslâm Dini’ adı altında orada bastırılmış: 1946.
Ankara İlahiyat Fakültesi Yılları:
“Okulda Arabça Öğretecek Ehil Hoca Yok”
Hatîboğlu ilk ve orta öğrenimini Burdur’da, lise eğitimini de Burdur’da lise olmadığı için İzmir ve Antalya’da tamamlar. O yıllarda gençlere dinin nasıl tanıtıldığına dair bir örnek veriyor: “İzmir Atatürk Lisesinin kütübhânesinde okuduğum bir tarih kitabında şöyle bir ibare vardı: ‘Muhammed 40 yaşına geldiğinde kendi bulduğu ve doğru olduğuna inandığı bir dine halkını çağırmaya başladı.’ Bakın, o yıllarda peygamberimize (Hz.) demeye bile tahammülleri yoktu. Bu saygısızlık bir tarafa, bu cümlede iki küfür vardı: Birincisi, İslâm’ı ‘Allah’ın Dini’ değil, ‘Muhammed’in Dini’ sayması; ikincisi de ‘dininin doğru olduğuna inanıyor ama doğru değil’ demek istiyor olmasıydı.”
İslâm’a böyle bakıldığı ve halkın dinden tamamen uzaklaştırılmak istendiği, cenazeleri kaldıracak hocanın bile bulunamadığı bir dönemin sonunda (1949), Halk Partisi’nin son Başbakanı Şemseddin Günaltay CHP’li milletvekillerinin onayı ile İlahiyat Fakültesi açmaya karar verir. Fakülte açılır ama kadrosunu kurmak, Tefsir, Hadis, Fıkıh dersi verecek profesör bulmak mümkün değildir. “Altı yüz yıl İslâm’ın bayraktarlığını yapan Osmanlının torunları bu hale düşmüştü” diyor Hatiboğlu hocamız. Ve Ankara İlahiyat’a girdiğinde Arabça öğreneceği bir tek yeterli hoca bulamadığını ve imdadına babası Hatib Hoca’nın kitablarının yetiştiğini belirtiyor. Yeri gelmişken, kendi kendine Arabça’nın en iyi Kur’ân’dan öğrenileceğini, yaz aylarında önüne Kur’ân’ı ve Hasan Basri Çantay’ın mealini koyarak önce kendisi çevirip sonra meale bakarak baştan sona Kur’ân’ı geçtiğini söylüyor ve bunu tavsiye ediyor. Hatta, bu çalışma sırasında Çantay mealindeki birçok mürettib ve dil yanlışını tesbit edip kendisine gönderdiğini, merhumun da yeni baskılarda bunları düzelttiğini ve kendisine teşekkür ettiğini ekliyor. Ve gençlere bir tavsiyede daha bulunuyor: “Ben o yaşta bunu yaptım ve bir yanlışın düzeltilmesine vesile oldum; sizler de yaşımız küçük demeden okuduğunuz kitablara tenkîdî gözle bakın; unutmayın, ilim tenkidle başlar. Bu yüzden benim doktora tezim de “İslami Tenkid Zihniyeti” üzerinedir. Eğer o yaşta bu tür yanlışların düzeltilmesine vesile olursanız, sevabı daha çok olur.” Hatiboğlu bir yandan kendi kendine Arabça öğrenmeye çalışırken öbür taraftan da Dil Tarih Coğrafya Fakültesi’ndeki bir Alman profesörün Arabça derslerini takip eder. “Düşünün, ‘elin gâvuru’ dediğimiz bir Alman gelmiş, Müslümanlara Arabça öğretiyor” diye taaccübünü ifade ediyor Hocamız. Dahası, “Bizim talebeliğimiz sırasında İlahiyat Fakültesinde namaz kılan bir tek profesör vardı, o da rahmetli Tayyib Okiç idi” diyor. Söz, Tayyib Okiç merhuma gelmişken, onu en iyi tanıyanlardan Hatiboğlu’ndan Tayyib Hoca’yı anlatmasını istirham ediyorum.
Muhammed Tayyib Okiç, Annemarie Schimmel ve Muhammed Tavit et-Tanci Bosnalı Muhammed Tayyib Okiç’i, Saraybosna’da Şeyhulislâm muâvini olan babası Tevfik Efendi Paris’e okumaya göndermiş. Orada doktorasını tamamlayan Okiç, tezin basım merhalesinde babasının ağır hastalığı sebebiyle Bosna’ya dönmüş ve bir daha gidememiş. Fransa Üniversite kurallarına göre, doktora tezi basılmayanlar ‘Doktor’ unvanını kullanamadığından Tayyib Hoca bu unvanını hiç kullanmamış. Belgrat’ta Türk sefaretinde çalışmaya başlayan Okiç, 2.Dünya Savaşı çıkınca Almanlar tarafından tüm elçilik personeliyle birlikte Almanya’ya götürülür; aylarca sonra onlarla birlikte gemi ile Türkiye’ye gelir. ‘Dünya vatandaşı’ statüsünde kalır, ölünceye kadar Türkiye’den ayrılmaz.
Tayyib Okiç Hoca, Ankara İlahiyat Fakültesinde 1950’de, önce Dogmatik İlimler Kürsüsünün başındadır. Daha sonra Hadis, Tefsir Kürsülerini kurar ve uzun yıllar burada görev yapar; ilmî birikimi, takvası, fedakârlığı, sabrı, sebatı ile herkes tarafından hayırla yâd edilir. Fakültede yıllarca ‘sözleşmeli personel’ statüsünde çalışan hoca, İslâmî ilimlerin gelişmesinden rahatsız olan üniversite yönetimince sözleşmesi sözleşme hükümlerine aykırı şekilde feshedilerek susturulmak istenir. Danıştay’a iki kez dava açan Tayyib Hoca davayı kazandığı halde bir türlü Fakülteye dönemez. Hiç evlenmemiş olan Tayyib Hoca duyarlı Müslümanların yardımlarıyla hayatını idame ettirmeye çalışır. (Bu konuları anlatırken Hatiboğlu hocamız duygulanıyor, gözleri yaşararak ‘bunlar içimi sızlatıyor’ diyor.) Bir ara Erzurum İlahiyat’ta dersler verir. 1977 Şubat tatilinde Erzurum’dan dönerken, kar yağışı sebebiyle uçak kalkmayınca aceleci tabiatı sebebiyle hemen otobüse biner, yollarda üşütür ve yakalandığı hastalıktan kurtulamayarak Ankara’da vefat eder. Kardeşleri çıkıp gelirler Bosna’dan. Tayyib Okiç Hoca, vefatından önce “borçlarımı ödeyin” diye vasiyet etmiştir. Ancak, merhumun kitablarından başka hiçbir mal varlığı yoktur. Kitablarına İlahiyat Fakültesi talip olur; ama kardeşleri, ‘hocaya bu muameleyi yapan bir fakülteye kitablarını vermeyiz’ derler, haklı olarak. Hatiboğlu hocamızın gayretiyle kitabların listeleri çıkarılır ve en yüksek ücreti veren İzmir Yüksek İslam Enstitüsüne verilir.
Prof.Hatiboğlu, merhum Tayyib Okiç’in hâlen kendisinde bulunan bir sandık dolusu belge ve evrakından anlaşıldığı üzere, merhum 1945’te Türkiye’ye ilk geldiğinde tercümanlık yaparak geçimini sağlamış, boş zamanlarında ise Başbakanlık Arşivinde çalışmalar yaparak Balkanlarda İslâmiyet üzerine vesikalar toplamış. Bu vesikaların çok önemli olduğunu söyleyen Hatiboğlu, bunlar üzerinde çalışmaya devam ettiğini söylüyor. Hiç evlenmeyen ve her işini kendisi görmek zorunda kalan Tayyib Hoca, sadece mukavelesinin fesholunmaması için bir tek kitab yazmıştır, o da Bazı Hadis Meseleleri Üzerine Tedkikler.
Prof.Dr.Annemarie Şimmel ise Dinler Tarihi hocasıdır. 17 lisan bildiği söylenen Schimmel Hanım son derece mütevazı bir kişidir. Bir gün, öğrencileri ile birlikte Hâfız Sabri Özdil’in Fakültedeki kırâat derslerini takip eder; Hatiboğlu: ‘hocam siz de mi?’ deyince, ‘hançeremi düzeltmek için dinliyorum’ der. Hatiboğlu hocamız, ilmi birikimine hayran olduğu Schimmel’e dair bir hatırasını şöyle anlatıyor: “Prof.Suut Kemal Yetkin’den sonra Sanat Tarihi dersimize Schimmel Hanım gelmişti. Yanılmıyorsam 1957 senesiydi. İstanbul’daki sanat eserlerini gezdik birlikte. Edebiyat hocamız Rıfkı Melül Meriç de var gezide. Süleymaniye Camiine girdiğimizde, Rıfkı Melül hocamız bana emretti: ‘geç mihraba, Kur’ân oku’. Hoca emredince, mihraba geçip yarım saat kadar Kur’ân okudum. Süleymaniye’nin akustiği malum. Onlar kubbenin altında beni dinliyorlar. Aralarında bulunan merhum Profesör Hikmet Tanyu, sonradan bana anlatıyor: Sen Kur’ân okurken Rıfkı Hoca geçtiğin makamları söylüyordu; Hicaz, Rast, Mahur vs. Schimmel Hoca ise, huşû içinde Kur’ân’ı dinliyor ve ağlıyordu.” Kur’ân’ı Almanca’ya tercüme ettiğini de hatırlatarak “gizli Müslümandı” diyenler olduğunu söylüyorum. Hatiboğlu Hoca, “İslâm aleyhine hiçbir sözü yoktu” diye tasdik ediyor ve ona minnet ve hayranlığını ifade ediyor. “Tayyib Okiç hocam beni kendisine asistan almak istediğinde, Fakültede tek boş kadro Prof.Schimmel’in Dinler Tarihi’nde vardı. Allah taksiratını affetsin, o kendi kadrosunu bana vererek asistan olmamı sağladı. Bunu hiç unutamam.”
M.Tavit et-Tanci Hoca’nın büyük bir alim olduğunu, bilhassa edisyon kritik dediğimiz tenkidli basımda üstad olduğunu vurguluyor hocamız. Türkçe’yi pek iyi bilmeyen Tanci Hoca hep Arabça konuşurmuş. Hoca iki daire tutar, birine kitablarını koyar, diğerinde ise kendi otururmuş. “Maalesef” diyor hocamız, “1974’te ben yurt dışında iken vefat haberini gazeteden öğrendim. Kendisi bir ara memleketi Fas’a gittiyse de geri dönüp gelmişti. Yurt dışına gitmeden önce, İstanbul’da tesadüfen Beyazıt’ta karşılaşmıştık. Beni kaldığı yere götürdü. Beyazıt Köprülü Kütüphanesinin arka sokağındaki bir handa kiraladığı karanlık, izbe, küçük bir odada kalıyordu. Son olarak İbnü’l-Emin’in Fihrist’i ve İbn Haldun’un Mukaddimesi üzerinde çalıyordu ama tamamlayamadı. Türkçesi iyi olmadığı için Türkçe kitab yayınlamadı ama mesela Fas’ta basılan Tertibü’l-Medarik’in ilk cild tahkîki onundur.
Hatiboğlu Eserlerinin Basımını Neden Tehir Ediyor?
Söz dönüp dolaşıp Hatiboğlu hocamızın bunca ilmi çalışmasını neden kitablaştırmadığına, bir başka ifade ile kitablarının neden bu kadar az olduğuna geliyor. Hocamız bunun sebebini şöyle açıklıyor: “Bizim zamanımızdaki kaynaklarımız sınırlıydı ve bize yetiyordu; ama sonra her sene yeni kitablar, kaynak eserler çıkmaya başladı. Eğer hâlâ okuyup da kendinizi yanlışlardan uzaklaştıracak kitabları okuma imkanınız varsa, yani daha mükemmeli yakalama şansınız varsa, ben bu şansı kullanmadan eser yayınlanması gerektiğine kani değilim. Eseriniz daha az hatalı, daha eksiksiz olmalı. Bu yüzden doktora ve doçentlik tezlerim, sonradan yaptığım ilavelerle iki-üç misline çıkmıştır. Ben bunları tamamlayıp da yayınlayamazsam, siz yayınlarsınız diye vasiyet ediyorum arkadaşlarıma.” Hocamız, ilmî hassasiyetinin bir gereği olarak, çalışma yaptığı konuda çıkan tüm eserleri okuması gerektiğini söylüyor ve ekliyor: “Kendi mütevazı kütüphanemde okumadığım o kadar çok eser var ki... ‘Peki hocam, bunları okumaya ömür yeter mi’ diyeceksiniz; o zaman da, ‘Madem ömür yetmiyor, o zaman yazmak zorunda mısın be adam!’ diyorum. Ben bir makaleyi bile birkaç ayda yazarım.” Hocamız, bu hassasiyeti sebebiyle kitablarını bastırmamış. “Hilafetin Kureyşliliği” tezinin yayınlanması ise profesör olması için zaruri olduğundan bilmecburiye basılmış.
Bu bağlamda Hatiboğlu Hoca, Müslümanlarda tedkik ve tenkid kültürünün yerleşmesi gerektiğini, sadece İslâm dünyasında yazılan kitabların değil Batı dünyasında İslâm hakkında yazılan kitabların da tedkik edilmesinin zaruri olduğunu söylüyor. “Bugün karşımızda bizi bizden daha iyi tanıyan bir dünya -Batı dünyası ve Uzak Şark dünyası- var” diyor ve örnekler veriyor: “İslâm Ansiklopedisi’ni ilk kez müsteşrikler yazdılar. Biz Türkçe’ye çevirdik, Mısır Arabça’ya çevirdi. 300 yıldır bizi araştıran Batı’da bizden daha alim adamlar var, maalesef. Mesela Henry Laoust; Hanbelîliği ondan daha iyi bilen bir adam yoktur. Rahmetli Tayyib Okiç’in doktora arkadaşıdır. 25 yıl Şam’da kalmıştır. Ben Paris’te tanıdım kendisini. Her sene bir konu işler, yıl sonunda o kitab olarak çıkar. Ben orada iken, Gazali’nin Politikası üzerine dersler verdi; ertesi sene La Politique de Gazali kitabı çıktı. Hamidullah Hoca da gelir, onun derslerini dinlerdi; merhumun derslerini dinlediği tek adam oydu.”
Söz Hamidullah Hoca’ya gelince, hocamızın kendisiyle yakın dostluk kurduğunu, ondan çok istifade ettiğini ve kendisiyle mektublaştıklarını bildiğimden, biraz da Hamidullah Hoca’yı anlatmasını istirham ediyorum Hatiboğlu hocamızdan.
Ve Muhammed Hamidullah Hoca
Muhammed Hamidullah, merhum Tayyib Okiç’in yakın dostu imiş ve birbirleri ile sürekli haberleşirlermiş. Hatiboğlu Hoca kendisiyle ilk kez 1964’te Serahsi’nin 800.ölüm yıldönümü münasebetiyle yapılan bir toplantıya katılmak üzere Ankara’ya geldiğinde Tayyib Hoca’nın evinde tanışmış. “Beni ‘küçük kardeşi’ olarak kabul eden Hamidullah hocayla ilişkimiz hiç kesilmedi” diyor hocamız ve ekliyor: “Kendisine ilk hizmetim, Serahsi’nin Siyer-i Kebir Şerhi vesilesiyle oldu. Bütün dünyada devletler hukuku konusundan yazılmış ilk eser olan İmam Muhammed’in Siyer-i Kebir’ini Serahsi 5 cilt halinde şerh etmiştir ve ilginçtir, bu kitabın Arabça baskısı tamamlanmadan Türkçe tercümesi çıkmıştır, iki cilt halinde. Tercüme eden de Mehmed Münib Ayıntabî’dir. O sıralar İslâm şaheserlerini asılları ve Fransızca çevirilerini bir arada yayınlayan UNESCO bu kitabın Fransızca’ya çevirisini Hamidullah hocaya teklif etmiş. Hoca bunu hazırlamış, ama bir türlü yayınlanamamış. Yıl 1974, Sünnet kongresi sebebiyle Cezair’e gidiyoruz, eski Diyanet reisi Tayyar Bey’le birlikte. Hamidullah Hoca da oraya gelmişti. Fırsatı yakalamışken, Tayyar Bey’e Hoca’nın hazırladığı bu şaheseri Diyanet olarak basmalarının büyük bir hizmet olacağını söyledim. ‘O zaman teklif edelim’ dedi ve birlikte Hoca’ya bu teklifi götürdük. Hoca ‘hay hay’ dedi. Ben hemen Hoca’yla birlikte Paris’e gittim; tercemeleri almak için. Hoca’nın evine gittim; bir de baktım ki tam üç bin varak. Gittim büyük bir bavul aldım ve doldurup getirdim. O çantayı hala saklarım evde. Neyse, uzun uğraşmalardan sonra Diyanet onu 4 cild halinde bastı... Tabi, bu sefer satılması ile ilgili sıkıntılar yaşadılar, hatta bana tarizlerde bulundular ama o kitabın kıymetini sonradan anladılar. Üstelik Hamidullah merhum, bu kitabı satmak isteyen Parisli kitabçıların adreslerini verdiği halde yeterince değerlendirilemedi. Kaldı ki, ne Hamidullah ne de bu fakir bu yorucu çalışmadan beş kuruş almış değiliz... Her neyse, sonradan yabancı dilden kitablar alırken takas yoluyla bu kitabı değerlendirmişler...”
Hatiboğlu hocamızın aktardığına göre; Hamidullah Hoca Paris’te son derece mütevazı bir evde yaşar, sürekli İslamî ilimlerle ve tebliğle meşgul olurmuş. Tebliğleri o kadar etkili imiş ki, her hafta en az dokuz kişi onun evine gelerek İslam’a girermiş. Nice rahipler, rahibeler hidayete ermiş onun tebliğleriyle. Birçok kilisenin Müslümanlar tarafından satın alınıp cami yapılmasına vesile olmuş.
Hocamız Salih Tuğ’dan dinlediği bir bilgiyi de paylaşıyor bizimle: Hamidullah Hoca hiç İngiltere’ye gitmemiş. Meğer sebebi şuymuş: Kendisi Haydarabatlıdır. İngilizler Hindistan’ı işgal edip de Müslüman bir devlet olan Haydarabat Nizamlığına son verince, Hamidullah Hoca Paris’te HaydarabatSürgün Hükümeti’ni kurmuş. İngiltere ile Hindistan arasında da ‘suçluları iade anlaşması’ olduğundan hocamız İngiltere’ye gidemiyormuş. Böylece Hamidullah hocanın sadece ilim değil bir aksiyon adamı olduğunu ve bu yönüyle de bizlere örnek olduğunu öğreniyoruz.
Hatiboğlu hoca, Hamidullah merhumla ilgili bir-iki hatırasını da aktarıyor: “Hoca beni çok severdi. Çok kibar bir insandı. Çok az yemek yerdi. Bir tarihte, Erzurum’a gitmek üzere Ankara’ya geldiğinde hava meydanında kendisini karşılamış ve evimize getirmiştim; hanım da bir şeyler hazırlamış, bir tepsi ile getirip önüne koydu. Daha sonra geldiğimde baktım ki hoca tepside ne varsa yemiş. Meğer o az yiyen hocamız, hanımın ‘yaptığım yemekleri hoca beğenmedi’ diye düşünmemesi için ne varsa silip süpürmüş. Kibarlığa bakın; kendine zulmetme pahasına bunu yapıyor... Bir de çok mütevazı gerçek bir ilim adamı idi. Birinde Paris’te kitabçıları dolaşırken ilginç bir kitab görüp almıştım; Charles Mils isimli bir İngiliz’in Muhammedîliğin Tarihi isimli eserinin Fransızca çevirisi; 1825 basımı. Hiç tanımadığım bu eseri bu sahanın otoritesi olan hocamıza sorayım dedim. Götürdüm verdim; baktı ve dedi ki, ‘ben bu kitabı ilk defa görüyorum’. Bunu dünya çapında bir allame söylüyor. Bu kadar mütevazı ve gerçekçi. Aynı kitabı Fuat Sezgin hocamıza bizim evi teşriflerinde göstermiştim, o da tanımıyordu. Demek ki Batı dünyasında, bizim allamelerimizin bile henüz bilmedikleri kitablar yayınlanmış. Mesela, bizde daha Buhari tercüme edilmemişken 1905’te Fransızlar bunu kendi dillerine çevirmişler. Hamidullah Hoca bu çeviriyi baştan sona okuyup bir cildlik tenkid yazmıştır.
Nezaket Timsali Örnek Bir Bilim Adamı: Prof.Dr. Mehmed Said Hatiboğlu
Hayatını İslâm’ın doğru anlaşılıp yaşanmasına adayan, ömründe hiçbir idari göreve talib olmayan Hatiboğlu hocamız, sadece kitaba ve okumaya düşkünlüğü, tenkidçi yaklaşımı, daha mükemmeli ve daha az eksik olanı araması gibi ilim adamı özelliklerinin yanında kibarlığı, inceliği, nezaketi ve sevecenliği gibi şahsiyet özellikleriyle de örnek alınması gereken bir insan. Onunla konuşulacak o kadar çok şey var ki... İkiz kardeşi Ahmed Hatiboğlu ile birlikte annelerinden kalma ud’u kırk yıl sonra tavan arasından çıkarıp kendi kendilerine öğrenmeye başlamaları... Yine hocamızın gençlik yıllarında kendi kendine hat sanatına merak sarıp Burdur eski Yeni Camiinin içindeki Arabça levhaları şablon çıkarıp Nûr Camiine tatbîki... 1985’te Ankara İlahiyat Fakültesine kendisine sorulmadan dekan yapılması sözkonusu iken, daha önce Üniversitenin görevlendirmesi ile İran’a yaptığı araştırma gezisi sebebiyle dekanlıktan olması... Umarız, hatırâtını da daha eksiksiz olsun diye yazıp yayınlamaktan imtina etmez. Ülkemizin en değerli ilmî dergilerinden İslâmiyât’ın editörlüğünü de yapmakta olan Hocamıza hayırlı ömürler diliyor, o hassas ve derinlikli çalışmalarının bir an önce kitab olarak biz okuyuculara ulaşmasını temenni
